384 kilometer

Iedere keer lijkt het dichterbij

Vandaag vertrekken we voor een week naar Duitsland in de hoop echte sneeuw te treffen en het gevoel te krijgen dat het winter is in plaats van eeuwig herfst.
We vertrekken iets later dan gepland, maar we willen ons ook niet haasten. Nu niet en de hele vakantie niet. Dat is nog een hele uitdaging. We rijden langs Beerta en drinken er chocolademelk en eten er een  broodje. Lekker, aangezien we nog niets gegeten en gedronken hebben vanmorgen. Misschien toch wel iets gehaast...
En dan nu door naar Elend, Vlakbij Braunlage in de Harz.
Erik rijdt lekker door en gelukkig blijven de files ons bespaard. Voor we het weten zijn we er al. Het lijkt steeds minder ver rijden. Of Erik rijdt steeds sneller….
Nog een half uur rijden en nog geen sneeuw. We leggen ons er bijna bij neer dat er geen sneeuw zal liggen, want dat is vast niet ineens na een stukje rijden….toch? Dan wordt het steeds wat kouder en steeds wat witter en 10 minuten later rijden we door een rijkelijk besneeuwd landschap. Hoe is het mogelijk.
Het is even na 15.00 uur als we er zijn. We worden welkom geheten door een vriendelijke man. Hij loopt met ons mee naar het appartement 100 meter verderop een alleraardigst deel van een huis. Een ruime keuken, gezellige kamer, een slaapkamer en 2 (?) badkamers. Heel netjes allemaal.
En nog tijd genoeg om naar braunlage te rijden en ski’s te huren. Langlaufski’s dan natuurlijk, geen gewone. Moet er niet aan denken een berg af te moeten op latten!
We lopen nog een rondje Braunlage en kopen een muts en 2 paar handschoenen. Dan vinden we wel weer welletjes. Nog wat boodschappen en weer terug. We eten ovenfrites met salade en vlees wat er goed in valt.
Morgen gaan we op zoek naar een plek om te langlaufen, lekker, veel zin in.