Donderdag 25 Januari
Johanniter-Heilstätte, Sorge
Als we toch eens rijk waren…...
Vandaag nemen we min of meer een rustdag, dat wil zeggen geen hikingtrails, niet meer langlaufen en wel in een onesie een boek lezen. Natuurlijk halen we eerst weer onze broodjes in het winkeltje. De dame van het winkeltje heeft altijd wel wat te vertellen en ik ook dus het duurt even voor we weer terug zijn. Wel weer erg leuk.
Na een rustige ochtend niksen gaan we rond half een naar Sorge, naar het kasteel/oude ziekenhuis/bouwval of hoe je het noemen wil.
We hebben er afgesproken met “de beheerder” van het terein die er woont in een soort stacaravan en sledehonden heeft
We krijgen een rondleiding en maken er foto’s. Treurig om te zien hoe zo’n prachtig gebouw vervalt tot er niks meer van over is. Ook de bijgebouwen zijn er slecht aan. Ten prooi gevallen aan vandalisme in het verleden en aan de natuur. Geen dak is meer dicht en complete verdiepingen zijn al ingezakt en niet meer toegankelijk. In 2011 werd het bedrag om alles te renoveren nog geschat op 30-40 miljoen, maar dat bedrag zal intussen wel een stuk hoger liggen. Ook al zou je de hoofdprijs in de staatloterij winnen, dan heb je nog niet eens genoeg! Niet te geloven, geen hond die hier ooit nog in gaat investeren. Ten dode opgeschreven, het hele complex met bijgebouwen. Zo jammer, ooit was het zo mooi, in 1902 toen het net klaar was. In 1902 begonnen als kliniek voor vrouwen met een longziekte zoals tuberculose, daarna in 1967 overgegaan in handen van de staat (DDR). Hoge legerofficieren spendeerden hun vakantie er in luxe en welvaart. Na de val van de muur in 1989 is het buiten gebruik geraakt en nog tot 1992 brandde de verwarming er. Het verval is daarna snel begonnen met vandalisme en een brand in 2007. Het geheel schijnt nu in handen te zijn van een Nederlands/Duitse projectontwikkelaar die echter geen geld meer heeft om erin te investeren. Te koop dus…….liefhebbers?
Als we uitgekeken zijn rijden we naar Quedlinburg in de hoop dat het leuke antiekwinkeltje open is. Maar helaas, opnieuw dicht. We treffen het niet, dit gebeurde ons vorig jaar ook al.
We rijden terug via een achteraf weggetje langs leuke kleine plaatsen en vele bouwvallen die we maar wat graag zouden willen opknappen, maar die niet te koop staan. Alleen maar leeg en over niet al te lange tijd ook nog op instorten.
Op de terugweg doen we ook nog een paar inkopen voor het eten van vanavond. Omdat het de laatste avond is en we deze vakantie heel fanatiek aan het bewegen en goed eten zijn geweest, trakteren we onszelf op een gebakje voor na het eten en tortilla-chips voor tijdens Sherlock kijken.
Het eten valt er opnieuw lekker in ondanks het gebrek aan activiteit van vandaag en het gebakje is ook zo verdwenen.
Na 2 afleveringen van Sherlock vinden we dat we nog een laatste rondje door Elend moeten lopen.
We wandelen een uurtje en fantaseren over huizen die je kan kopen voor niet teveel geld en dan kan opknappen. Maar ook niet teveel geld moet je wel eerst hebben….en daarom heet het ook fantaseren. Misschien winnen we ooit de staatloterij of erven we een kapitaal van een verre niet bestaande oudoom. Beide opties zijn overigens niet erg waarschijnlijk.
Als we terug zijn is het al 22.00 uur geweest en moet ik verslag nog schrijven. Ik geeft toe dat het lezen van het verslag leuker is dan het moeten schrijven ervan. Gelukkig kan ik het zelf ook nog zo vaak als ik wil teruglezen. Dat scheelt.
Zo, nu nog wat drinken en dan op bed. Morgen alweer naar huis.
Time flies when you’re having fun.
