Langlaufen, finale

Nu echt de laatste dag langlaufen

Vanmorgen halen we weer lekkere broodjes bij het kleine winkeltje 200 meter verderop. De aardige, van oorsprong Nederlandse vrouw staat er weer. We praten even en terloops vertel ik dat we vanmorgen de ski’s maar weer gaan inleveren, de sneeuw smelt nu wel erg snel en gisteren was het ook niet veel meer. Ze vertelt ons dat mogelijk iets hogerop, in Schierke, nog wel goede sneeuw is en zoekt het voor ons op. Het lijkt erop dat er dezelfde ochtend nog “gespoord’” is. Er zijn wel een aantal loipes afgesloten vanwege de bomen die vorige week donderdag gesneuveld zijn tijdens de storm.
We besluiten na het ontbijt in ieder geval een kijke te gaan nemen, het is immers dichtbij. Soms scheelt een klein stukje  rijden centimeters sneeuw hier. We verwachten er echter niet veel van. Maar er ligt inderdaag een goed gespoorde loipe die heel goed aanvoelt.  We langlaufen ruim een uur, waarbij we soms de ski’s af doen omdat het toch wel erg hard naar beneden gaat en remmen nog niet onze sterkste kant is.
Heerlijk, het is een mooie omgeving en gelukkig niet druk. Zo door de week zijn er niet veel mensen op de loipes. En als ze er wel zijn, zijn het wat oudere mannen en ze gaan hard! Niet leuk gewoon. Gelukkig kunnen zij wel goed remmen.
Na het langlaufen rijden we door naar Braunlage (na een sanitaire stop bij ons huisje) en leveren we onze ski’s in. We lopen een rondje door Braunlage en bezoeken een paar winkeltjes waar we vervolens opnieuw niks kopen. Ach, ook wel zo goedkoop.
Nu gaan we kijken bij een soort kasteel, eigenlijk een oud ziekenhuis, ergens in de bossen dat te koop staat voor 1,5 miljoen euro. Lijkt ons wel interessant (niet om te kopen, hoor!). Het schijnt dat de renoveringskosten ook nog geraamd worden op 30 miljoen…misschien iets boven ons budget… Maar we besluiten dat het leuk is om er te kijken. Echter, er wonen mensen op het terrein die de boel wat in de gaten houden en zorgen dat de omgewaaide bomen op het landgoed geruimd worden. De man staat ons te woord en wil ons morgen wel rondleiden. Hij heeft ook sledehonden waarmee hij rijdt als er meer sneeuw ligt. Nu dus niet, maar we gaan ze wel bekijken. Op de terugweg door het bos passeren we nog een oude Oost-Duitse politiepost, ook deze raakt al aardig in verval.
De vakantie is volgens ons niet helemaal compleet zonder Kukki's Erbsensuppe, een begrip in deze regio. We smullen van de soep met een lekkere worst erin.
Thuisgekomen zoekt Erik informatie over het huis en de man met de sledehonden. Hij  gaf ons zijn visitekaartje mee. Er zijn veel foto’s te vinden op internet en Erik verheugt zich nu al op morgen. Echt wel weer zijn soort ding. Oude gebouwen met een verhaal.
We eten laat omdat Kukki zijn snert nog door onze darmen raast.
Na het eten nog een aflevering van Sherlock en het verslag en daarna duiken we maar weer eens oververmoeid ons bed in.