We vertrekken vandaag. Een lekker gevoel dat we nog niet in een keer door naar huis gaan, maar nog een tussenstop gaan maken. Zo komt er een wat zachter einde aan een heerlijke vakantie week. We raken net een beetje gewend aan Noorwegen met al zijn afgelegen huisjes, ferries en zijn vele water.
We pakken de auto in en smeren broodjes voor onderweg. Op naar de ferry. Hier worden we verwelkomd door de dezelfde (jonge)man al eergisteren op de ferry. We maken een praatje. Hij vertelt ons over het fjord en over de zuidzijde ervan. De kant waar wij zitten. Het is er afgelegen en er staan huisjes die alleen te voet (na uren lopen) of met de ferry te bereiken zijn. Hier wonen nog enkele mensen die het land bewerken zoals hun voorouders. 1 man heeft er een schapenboerderij, woont er alleen, doet alles met handarbeid en zijn paard en gaat slechts enkele keren per jaar (!) mee met de ferry naar Vik. Dat is pas afgelegen en alleen!! Ook enkele huizen zijn van mensen die het nog hebben van hun ouders, maar die het gebruiken als vakantiehuis of er alleen in het weekend komen. Zo wonen er in Ortnevik ook maar 35 mensen permanent, terwijl er wel meer huizen staan.
We mogen op de boot op het bovendek kijken en foto's maken in plaats van beneden waar de auto's staan. Eigenlijk mag hier alleen personeel komen, maar wij nu dus ook.
Onderweg meert de boot enkele malen aan om mensen op te pikken bij haventjes waar nauwelijks een huis te ontdekken is. Leuk, we varen een paar keer in een fjord in een fjord..(een soort zij-fjord).
Van Vik rijden we naar Vangsnes en gaan hier met de ferry naar Hella. We weten nu zo'n beetje hoe het gaat (handig voor als we weer een keer gaan...). Als we staan te wachten voor de ferry staan er wat vrachtwagens, een bus en wat lokale bevolking. Achter ons parkeert een kleine bus. Zonder uit te kijken rennen er mensen met enorme camera's naar de kant om een foto van de ferry, van zichzelf en van andere onzin te maken..... rara, wie zijn het???? Het is Erik zijn fanclub, de Chinezen. Werkelijk, waar je op komt op deze planeet komen er ook busjes met Chinezen. Niet te geloven. Ik lach me rot.
Vanaf hier gaan we op zoek naar route 55, een scenic route (toeristisch route) door de bergen en langs een gletsjer. Wel een stukje om, maar ik wil erg graag nog een gletsjer zien en sneeuw en ijs. Daarom hebben we gekozen voor een extra tussenstop.
Het is een mooie route en we zeggen de fjord vaarwel als we de bergen in rijden. Hoe hoger hoe kouder en we zien steeds minder begroeiing en steeds meer stukken sneeuw en ijs. Bij de gletsjer stoppen we. Erik vliegt met zijn drone naar de gletsjer die betrekkelijk dichtbij lijkt te liggen. Lijkt... na 2,3 km is Erik bij de voet van de gletsjer en dat is best ver. Verder moest maar niet. Het levert mooie beelden op.
We genieten nog even van het uitzicht en rijden dan weer verder.
We komen bij ons motel in Øyer, vlakbij Lillehammer. Het is groot, waarschijnlijk voor de wintersport, netjes en prima voor ons. Je kan er zelfs zwemmen en fitnessen. Nou, we bedanken er graag voor.
We rijden naar Lillehammer waar we door een klein winkelcentrum lopen. Niet er veel aan. Dan maar naar de macDonalds, dat is nooit een straf.
Na het eten rijden we naar de olympische springschans. We lopen een paar honderd treden naar beneden tot we bij het punt staan waar de afzet voor de sprong is. Voor geen goud op de wereld dat je mij hier af zou krijgen, nooit! Erik ook niet. Hij laat liever zijn drone nog even in de lucht voor wat plaatjes vanaf de bovenkant.
Dan de trap weer op, pfffff. Dat valt tegen.
We rijden terug naar Øyer waar we lekker prutsen met (achterstallige) reisverslagen en de katten-website.
Even douchen en naar bed. Morgen naar Oslo.
We pakken de auto in en smeren broodjes voor onderweg. Op naar de ferry. Hier worden we verwelkomd door de dezelfde (jonge)man al eergisteren op de ferry. We maken een praatje. Hij vertelt ons over het fjord en over de zuidzijde ervan. De kant waar wij zitten. Het is er afgelegen en er staan huisjes die alleen te voet (na uren lopen) of met de ferry te bereiken zijn. Hier wonen nog enkele mensen die het land bewerken zoals hun voorouders. 1 man heeft er een schapenboerderij, woont er alleen, doet alles met handarbeid en zijn paard en gaat slechts enkele keren per jaar (!) mee met de ferry naar Vik. Dat is pas afgelegen en alleen!! Ook enkele huizen zijn van mensen die het nog hebben van hun ouders, maar die het gebruiken als vakantiehuis of er alleen in het weekend komen. Zo wonen er in Ortnevik ook maar 35 mensen permanent, terwijl er wel meer huizen staan.
We mogen op de boot op het bovendek kijken en foto's maken in plaats van beneden waar de auto's staan. Eigenlijk mag hier alleen personeel komen, maar wij nu dus ook.
Onderweg meert de boot enkele malen aan om mensen op te pikken bij haventjes waar nauwelijks een huis te ontdekken is. Leuk, we varen een paar keer in een fjord in een fjord..(een soort zij-fjord).
Van Vik rijden we naar Vangsnes en gaan hier met de ferry naar Hella. We weten nu zo'n beetje hoe het gaat (handig voor als we weer een keer gaan...). Als we staan te wachten voor de ferry staan er wat vrachtwagens, een bus en wat lokale bevolking. Achter ons parkeert een kleine bus. Zonder uit te kijken rennen er mensen met enorme camera's naar de kant om een foto van de ferry, van zichzelf en van andere onzin te maken..... rara, wie zijn het???? Het is Erik zijn fanclub, de Chinezen. Werkelijk, waar je op komt op deze planeet komen er ook busjes met Chinezen. Niet te geloven. Ik lach me rot.
Vanaf hier gaan we op zoek naar route 55, een scenic route (toeristisch route) door de bergen en langs een gletsjer. Wel een stukje om, maar ik wil erg graag nog een gletsjer zien en sneeuw en ijs. Daarom hebben we gekozen voor een extra tussenstop.
Het is een mooie route en we zeggen de fjord vaarwel als we de bergen in rijden. Hoe hoger hoe kouder en we zien steeds minder begroeiing en steeds meer stukken sneeuw en ijs. Bij de gletsjer stoppen we. Erik vliegt met zijn drone naar de gletsjer die betrekkelijk dichtbij lijkt te liggen. Lijkt... na 2,3 km is Erik bij de voet van de gletsjer en dat is best ver. Verder moest maar niet. Het levert mooie beelden op.
We genieten nog even van het uitzicht en rijden dan weer verder.
We komen bij ons motel in Øyer, vlakbij Lillehammer. Het is groot, waarschijnlijk voor de wintersport, netjes en prima voor ons. Je kan er zelfs zwemmen en fitnessen. Nou, we bedanken er graag voor.
We rijden naar Lillehammer waar we door een klein winkelcentrum lopen. Niet er veel aan. Dan maar naar de macDonalds, dat is nooit een straf.
Na het eten rijden we naar de olympische springschans. We lopen een paar honderd treden naar beneden tot we bij het punt staan waar de afzet voor de sprong is. Voor geen goud op de wereld dat je mij hier af zou krijgen, nooit! Erik ook niet. Hij laat liever zijn drone nog even in de lucht voor wat plaatjes vanaf de bovenkant.
Dan de trap weer op, pfffff. Dat valt tegen.
We rijden terug naar Øyer waar we lekker prutsen met (achterstallige) reisverslagen en de katten-website.
Even douchen en naar bed. Morgen naar Oslo.
Fanclub