Jaargang 8
19 September 2022
En door!
Een nacht in BigWater en we reizen door naar Monticello.
We vertrekken om 8.30 na het uitchecken. Aardig personeel, leuk motel met wel wat mankementjes. Maar ach, een bed en een douche en aardige mensen als je aankomt en vertrekt. Wat wil je nog meer.
We vertrekken rond half negen denk ik, maar het kan ook half acht zijn, of half tien. Ik ben de kluts van de tijd hier helemaal kwijt. Maar dat maakt niet uit, want als je niet op tijd staat maakt het niet uit hoe laat het is.
Na de tank weer te hebben gevuld rijden we naar Natural Bridges National Monument. Dat is best een eindje rijden. Niet erg, want de omgeving is erg mooi.
We rijden langs Monument Valley, prachtige rotsen als uit een Western. We zijn er al eens geweest en weten hoe mooi het is. Voor de nog mooiere plaatjes kom je dan andere routes rijden waar je dan extra voor moest betalen. Hebben toen niet gedaan en ook nu niet. De Natural Bridges staan op ons verlanglijstje en we willen daar voldoende tijd voor hebben. We maken dus wat foto's vanaf de weg en rijden verder.
Even verder komen we op een prachtige bergweg met schitterende uitzichten. Als we even uitstappen voor een paar foto's en om te genieten van het uitzicht stappen er ook net 2 Nederlanders uit hun auto…. Bah, tweede keer al in tweeënhalve dag….
We zeggen niets en we stappen weer in in de auto. Erik lacht me erom uit, maar ik heb gewoon een hekel aan Nederlanders in Amerika als ik er ook ben. Laat ze thuis blijven en wachten tot we weer terug zijn. (Oké, ik overdrijf).
Begin van de middag komen we aan bij Natural Bridges. Het is prachtig weer en we vragen wat info bij het visitors center.
Een hike van 2.5 km met een hoogteverschil van ongeveer 150 meter en een van 2.5 km met een hoogteverschil ongeveer 100 meter. Dat is best stijl maar niet erg ver. De routes zijn wel duidelijk uitdagender dan die van gisteren. We besluiten de eerst maar eens te proberen. Erik voelt zich redelijk fit ondanks zijn verkoudheid (de pillen doen het goed) en denkt dat dit wel gaat lukken. Naar beneden gaat prima, makkie! De arch (boog van rots, natuurlijke brug) is indrukwekkend en heel groot.
Een nacht in BigWater en we reizen door naar Monticello.
We vertrekken om 8.30 na het uitchecken. Aardig personeel, leuk motel met wel wat mankementjes. Maar ach, een bed en een douche en aardige mensen als je aankomt en vertrekt. Wat wil je nog meer.
We vertrekken rond half negen denk ik, maar het kan ook half acht zijn, of half tien. Ik ben de kluts van de tijd hier helemaal kwijt. Maar dat maakt niet uit, want als je niet op tijd staat maakt het niet uit hoe laat het is.
Na de tank weer te hebben gevuld rijden we naar Natural Bridges National Monument. Dat is best een eindje rijden. Niet erg, want de omgeving is erg mooi.
We rijden langs Monument Valley, prachtige rotsen als uit een Western. We zijn er al eens geweest en weten hoe mooi het is. Voor de nog mooiere plaatjes kom je dan andere routes rijden waar je dan extra voor moest betalen. Hebben toen niet gedaan en ook nu niet. De Natural Bridges staan op ons verlanglijstje en we willen daar voldoende tijd voor hebben. We maken dus wat foto's vanaf de weg en rijden verder.
Even verder komen we op een prachtige bergweg met schitterende uitzichten. Als we even uitstappen voor een paar foto's en om te genieten van het uitzicht stappen er ook net 2 Nederlanders uit hun auto…. Bah, tweede keer al in tweeënhalve dag….
We zeggen niets en we stappen weer in in de auto. Erik lacht me erom uit, maar ik heb gewoon een hekel aan Nederlanders in Amerika als ik er ook ben. Laat ze thuis blijven en wachten tot we weer terug zijn. (Oké, ik overdrijf).
Begin van de middag komen we aan bij Natural Bridges. Het is prachtig weer en we vragen wat info bij het visitors center.
Een hike van 2.5 km met een hoogteverschil van ongeveer 150 meter en een van 2.5 km met een hoogteverschil ongeveer 100 meter. Dat is best stijl maar niet erg ver. De routes zijn wel duidelijk uitdagender dan die van gisteren. We besluiten de eerst maar eens te proberen. Erik voelt zich redelijk fit ondanks zijn verkoudheid (de pillen doen het goed) en denkt dat dit wel gaat lukken. Naar beneden gaat prima, makkie! De arch (boog van rots, natuurlijke brug) is indrukwekkend en heel groot.
Het schijnt de op één na grootste natural bridge/arch te zijn, alleen in Glenn Canyon is een grotere. Enorm!! We maken uiteraard mooie foto's en om te kunnen zien hoe indrukwekkend groot het is, staat Erik rechtsonder ook nog op een van de foto's. Je moet hem echt zoeken.
We eten lekker onderaan de arch een broodje en we drinken wat. Daarna besluiten we om weer omhoog te gaan (155 meter…).
Dat blijkt minder makkelijk, maar we redden het. We praten onderweg nog met een paar wat oudere mannen die na jaren hier weer terug zijn en kijken wat ze nog konden. Leuke lui, dit maakt de vakantie altijd extra leuk.
Als we weer boven zijn vinden we het eerst wel even genoeg, uithijgend drinken we wat en stappen in de auto naar de volgende arch die we dan alleen gaan bekijken vanaf een uitkijkpunt….toch?
We besluiten dat we nog wel een stukje kunnen lopen en gaan weer 100 meter naar beneden over trappen van rotsen, oneffen paden, ladders etc.
Weer erg mooi beneden, we ontdekken ook nog petroglyphs op de muur. Erg mooi!
Dan weer omhoog, dit is echt een strijd. Maar opnieuw redden we het en nu vinden we het echt genoeg. De pizza is verdiend!
We rijden naar Monticello en vinden het motel meteen. We worden vriendelijkste woord gestaan. Maar als we even later even snel voor de deur parkeren (een beetje schuin in/buiten het vak) omdat we snel even onze spullen naar binnen willen brengen, wordt er meteen gevraagd of wel binnen het vak willen parkeren want anders kan kunnen de "buren" ( die we overigens niet hebben) niet parkeren. Erik is er meteen klaar mee. De motel kamer is schoon (denk ik/hoop ik) maar ruikt enorm naar wc-verfrisser.
Ach niet zeuren, 2 nachten, maar een eventuele volgende keer zit er hier niet in wat ons betreft. Ook de pizzatent is snel gevonden en de pizza besteld.
We eten voor de deur, zoals een paar jaar geleden. Dat maakt veel goed.
Na het eten lopen we nog even de staat op en neer en besluiten dat het tijd is voor het maken van een verslag en een beetje te relaxen op het bed. Op naar een goede nacht.
We eten lekker onderaan de arch een broodje en we drinken wat. Daarna besluiten we om weer omhoog te gaan (155 meter…).
Dat blijkt minder makkelijk, maar we redden het. We praten onderweg nog met een paar wat oudere mannen die na jaren hier weer terug zijn en kijken wat ze nog konden. Leuke lui, dit maakt de vakantie altijd extra leuk.
Als we weer boven zijn vinden we het eerst wel even genoeg, uithijgend drinken we wat en stappen in de auto naar de volgende arch die we dan alleen gaan bekijken vanaf een uitkijkpunt….toch?
We besluiten dat we nog wel een stukje kunnen lopen en gaan weer 100 meter naar beneden over trappen van rotsen, oneffen paden, ladders etc.
Weer erg mooi beneden, we ontdekken ook nog petroglyphs op de muur. Erg mooi!
Dan weer omhoog, dit is echt een strijd. Maar opnieuw redden we het en nu vinden we het echt genoeg. De pizza is verdiend!
We rijden naar Monticello en vinden het motel meteen. We worden vriendelijkste woord gestaan. Maar als we even later even snel voor de deur parkeren (een beetje schuin in/buiten het vak) omdat we snel even onze spullen naar binnen willen brengen, wordt er meteen gevraagd of wel binnen het vak willen parkeren want anders kan kunnen de "buren" ( die we overigens niet hebben) niet parkeren. Erik is er meteen klaar mee. De motel kamer is schoon (denk ik/hoop ik) maar ruikt enorm naar wc-verfrisser.
Ach niet zeuren, 2 nachten, maar een eventuele volgende keer zit er hier niet in wat ons betreft. Ook de pizzatent is snel gevonden en de pizza besteld.
We eten voor de deur, zoals een paar jaar geleden. Dat maakt veel goed.
Na het eten lopen we nog even de staat op en neer en besluiten dat het tijd is voor het maken van een verslag en een beetje te relaxen op het bed. Op naar een goede nacht.
