Erik & Annette Gazette
the
Ely
Woensdag 7 juni
🐾 🐾 🐾
Vandaag gaan we met de historische kopermijn-trein. Na een kleine boodschap (zie foto 1) bij de plaatselijke supermarkt zijn we om 9:00 paraat bij het treinmuseum. Voor tickets moet je bij de giftshop zijn, komt dat even uit. Ik houd wel van giftshops. Helaas is het assortiment zeer beperkt en kopen we alleen een t-shirt voor Erik en helaas rijdt vandaag de dieseltrein en niet de stoomlocomotief. Erik schiet intussen de machinist aan en mag een kijkje nemen in de locomotief. Ik blijf wel even buiten, interesseert me niet zo.
Dan gaan we. We zitten lekker in een buiten-wagon en kunnen zo alles zien en genieten van het mooie weer. Helaas komen we tot de ontdekking dat ook dieseltreinen zwarte meuk uitblazen en we onder de zwarte, nauwelijks te verwijderen zwarte stippels komen te zitten. Erik (2) is net een Damatiër en we besluiten alsnog binnen te gaan zitten. Lang zo leuk niet. Je ziet de helft, de trein rijdt er langzaam en de uitleg over de speakers is zeer monotoon. Eigenlijk wel een beetje saai voor $31,- p.p. Gelukkig (voor Erik) is er daarna een rondleiding door de werkplaats en bij de andere locomotieven. Erik vindt het erg interessant en ik vermaak me intussen met de plaatselijke werkplaats-kat (3) (genaamd Dirt (vuil)) die na het aaien mij met pikzwarte vingers achterlaat. Maar wel een erg leuk beest. Grijs en/of rood en onder de werkplaatssmeer/roet of weet ik veel. Alles in de werkplaats laat zwart af. Maar aangezien we er toch al mooi gespikkeld bij lopen, kan ons dat niet schelen.
Al met al is het intussen 13:00 uur geworden en ik kan nu niet zeggen dat ik me echt vermaakt heb, maar zo gaat het soms. Gelukkig vond Erik het leuk.
We besluiten ook vandaag niet te gaan hiken in Great Basin, omdat het al wat later is. We schuiven het opnieuw een dag door, naar morgen, de dag dat we vertrekken naar Pioch, naar onze goudmijn trip. Het ligt hier niet zover uit de buurt, zodat we nog tijd hebben voor een "wandelingetje" (hoop ik).
Vanmiddag gaan we nog een ghosttown zoeken en een oude zilvermijn.
Het eerste stuk leidt ons over de "Loneliest Highway (4)" (zo "lonely" is-ie ook weer niet, hoor, er rijden best ook nog wel andere auto's) en daarna 11 mijl over een grindweg. Eerst gaan we naar Hamilton, waar rond 1870 wel 10.00 mensen woonden. Als je er rondloopt kan je je dat nauwelijks voorstellen. Na enkele natuurbranden en slechte weersomstandigheden is er van het stadje zeer weinig overgebleven. Een kerkhof en enkele ingestorte huisjes en hopen steen en hout. En in de verste verte niks. Er dwalen een paar wilde paarden over de vlakte en dat is het wel zo'n beetje. We zitten op de grens van waar nog wat sneeuw ligt en de wind is frisjes, maar de zon is heet en warmt ook de grond op. Warme en frisse luchtstromen mengen zich, maar de warmte wint overduidelijk.
's Zomers is het hier bloedheet en 's winters ligt hier sneeuw. Je zal er maar wonen in je hutje zonder verwarming en zonder airco in de middle of nowhere. Ook al is het hier nog zo prachtig, ik moet er niet aan denken. Het kerkhof benadrukt nog eens dat leven hier in die tijd hard was. Mensen werden doorgaans niet oud, velen stierven al tussen de 20 en 30 jaar en er zijn veel kindergraven. Indrukwekkend.
Nu gaan we nog naar de zilvermijn. De "Belmont Mill", gebouwd in 1926 staat nog enigszins wankel overeind (5,6,7). Maar hij staat er. Een bouwwerk waarvan je je opnieuw niet kan voorstellen hoe ze dit in zo'n afgelegen oord hebben kunnen maken. Hoe hebben ze in vredesnaam al die zware spullen daar gekregen en hoe hebben ze het gebouwd? Toch hebben ze er in die tijd maar een half jaar over gedaan. We maken veel foto's en komen op plekken waar je eigenlijk niet mag komen. Maar we doen voorzichtig en kijken goed uit.
Een eindje verderop liggen 3 auto's op de kop en compleet gestript. Geen wielen meer, motor eruit, achterbank ergens verderop, wielen ook. Erik krijgt altijd medelijden met zulke auto's (8). Het is eigenlijk ook wel jammer, maar waarschijnlijk liggen ze er al zo lang en waren het toen nog geen bijzonderheden. Ze zijn nu ook weliswaar niet super oud, maar het zijn wel leuke Amerikaanse bakken.
Als we uitgekeken zijn rijden we weer terug naar Ely alwaar we samen een reusachtige pizza (9) verorberen waar ik vervolgens onbeschrijflijk van stink 🤢 (10) en ook nog eens de hele avond dorst heb. Maar hij was wel erg lekker.
Ach, al met al wel weer een productief dagje. Nog even wat drinken (...) en dan maar weer op bed. Morgen weer op pad.
Welterusten.
Dan gaan we. We zitten lekker in een buiten-wagon en kunnen zo alles zien en genieten van het mooie weer. Helaas komen we tot de ontdekking dat ook dieseltreinen zwarte meuk uitblazen en we onder de zwarte, nauwelijks te verwijderen zwarte stippels komen te zitten. Erik (2) is net een Damatiër en we besluiten alsnog binnen te gaan zitten. Lang zo leuk niet. Je ziet de helft, de trein rijdt er langzaam en de uitleg over de speakers is zeer monotoon. Eigenlijk wel een beetje saai voor $31,- p.p. Gelukkig (voor Erik) is er daarna een rondleiding door de werkplaats en bij de andere locomotieven. Erik vindt het erg interessant en ik vermaak me intussen met de plaatselijke werkplaats-kat (3) (genaamd Dirt (vuil)) die na het aaien mij met pikzwarte vingers achterlaat. Maar wel een erg leuk beest. Grijs en/of rood en onder de werkplaatssmeer/roet of weet ik veel. Alles in de werkplaats laat zwart af. Maar aangezien we er toch al mooi gespikkeld bij lopen, kan ons dat niet schelen.
Al met al is het intussen 13:00 uur geworden en ik kan nu niet zeggen dat ik me echt vermaakt heb, maar zo gaat het soms. Gelukkig vond Erik het leuk.
We besluiten ook vandaag niet te gaan hiken in Great Basin, omdat het al wat later is. We schuiven het opnieuw een dag door, naar morgen, de dag dat we vertrekken naar Pioch, naar onze goudmijn trip. Het ligt hier niet zover uit de buurt, zodat we nog tijd hebben voor een "wandelingetje" (hoop ik).
Vanmiddag gaan we nog een ghosttown zoeken en een oude zilvermijn.
Het eerste stuk leidt ons over de "Loneliest Highway (4)" (zo "lonely" is-ie ook weer niet, hoor, er rijden best ook nog wel andere auto's) en daarna 11 mijl over een grindweg. Eerst gaan we naar Hamilton, waar rond 1870 wel 10.00 mensen woonden. Als je er rondloopt kan je je dat nauwelijks voorstellen. Na enkele natuurbranden en slechte weersomstandigheden is er van het stadje zeer weinig overgebleven. Een kerkhof en enkele ingestorte huisjes en hopen steen en hout. En in de verste verte niks. Er dwalen een paar wilde paarden over de vlakte en dat is het wel zo'n beetje. We zitten op de grens van waar nog wat sneeuw ligt en de wind is frisjes, maar de zon is heet en warmt ook de grond op. Warme en frisse luchtstromen mengen zich, maar de warmte wint overduidelijk.
's Zomers is het hier bloedheet en 's winters ligt hier sneeuw. Je zal er maar wonen in je hutje zonder verwarming en zonder airco in de middle of nowhere. Ook al is het hier nog zo prachtig, ik moet er niet aan denken. Het kerkhof benadrukt nog eens dat leven hier in die tijd hard was. Mensen werden doorgaans niet oud, velen stierven al tussen de 20 en 30 jaar en er zijn veel kindergraven. Indrukwekkend.
Nu gaan we nog naar de zilvermijn. De "Belmont Mill", gebouwd in 1926 staat nog enigszins wankel overeind (5,6,7). Maar hij staat er. Een bouwwerk waarvan je je opnieuw niet kan voorstellen hoe ze dit in zo'n afgelegen oord hebben kunnen maken. Hoe hebben ze in vredesnaam al die zware spullen daar gekregen en hoe hebben ze het gebouwd? Toch hebben ze er in die tijd maar een half jaar over gedaan. We maken veel foto's en komen op plekken waar je eigenlijk niet mag komen. Maar we doen voorzichtig en kijken goed uit.
Een eindje verderop liggen 3 auto's op de kop en compleet gestript. Geen wielen meer, motor eruit, achterbank ergens verderop, wielen ook. Erik krijgt altijd medelijden met zulke auto's (8). Het is eigenlijk ook wel jammer, maar waarschijnlijk liggen ze er al zo lang en waren het toen nog geen bijzonderheden. Ze zijn nu ook weliswaar niet super oud, maar het zijn wel leuke Amerikaanse bakken.
Als we uitgekeken zijn rijden we weer terug naar Ely alwaar we samen een reusachtige pizza (9) verorberen waar ik vervolgens onbeschrijflijk van stink 🤢 (10) en ook nog eens de hele avond dorst heb. Maar hij was wel erg lekker.
Ach, al met al wel weer een productief dagje. Nog even wat drinken (...) en dan maar weer op bed. Morgen weer op pad.
Welterusten.
1. Kleine boodschap
2. Dalmatiër
3. Dirt
4. Amerika's meest eenzame snelweg
5,6,7 Belmont Mill
8. Kom op, draai je om!
9. XL Pizza
10. 😷
