The Erik & Annette Gazette
Jaargang 4
Vannacht lekker geslapen, alleen wat lawaai van de buurmeiden. Gelukkig zijn ze vandaag vertrokken.
Vandaag hebben we eigenlijk niet heel veel zin om heel veel te doen. We rennen ook altijd zo onze vakantie in en komen er dan na een paar dagen achter dat we ook een keer moeten uitrusten. Verder ziet mijn teen er wat rood en gezwollen uit en gisteren had ik last tijdens het lopen. Rustig aan dus..... tot 11:30. We besluiten toch niet naar een uitkijkpunt verderop te gaan, maar gewoon naar Horshoe Canyon. Dat was het oorspronkelijke plan en daarom hebben we ook gekozen voor deze plek om te overnachten. Het is een paar uur rijden en het laatste stuk gaat over een gravel-road. De omgeving is erg mooi en uitgestrekt.
We komen aan bij de canyon en vullen de rugzakken met voldoende water en eten. De hike die we gaan doen is 7 mile/11 km volgens het informatiebord.
Het eerste deel van de trail gaat naar beneden. Jammer, want dan gaat het straks op het laatst omhoog. En dan ben je al moe.... De route volgt de canyon en op verschillende plekken opende wanden van de canyon is "rock-art" te zien. Tekeningen van de Pueblo Indianen van heel lang geleden. Een paar duizend jaar. De route heet dan ook "the gallery of art".
Onderweg komen we parkrangers tegen. De man blijkt van oorsprong Nederlander te zijn die in Amerika terechtkomen is via zijn werk voor Shell en daar hier is blijven wonen. We praten even en dan lopen we weer verder. Nog 20 minuten aldus de goede man, terwijl mijn horloge aangeeft dat we al bijna 5,5 km onderweg zijn.
Aan het einde van de trail zijn nog een flink aantal mooie muurtekeningen. We maken wat foto's en rusten even uit.
De terugweg die op het laastst om hoog gaat, valt achteraf mee. Mijn horloge geeft 12,5 km aan en ik denk dat hiervan wel 10 km door mul zand was.
We zijn blij als we terug bij de auto zijn en we drinken en rusten nog lekker even achterin de bak van de auto. Het is een geslaagde dag, heerlijk. Een combinatie van rust en inspanning.





Dan terug, via Hanksville waar we wat eten, naar ons verblijf in Notom. We praten nog even met Kenley en hij vertelt dat de meiden weer weg zijn en we dus vannacht lekker kunnen slapen. Hij geeft ook nog korting voor het ongemak. Wel aardig, vinden wij.
Als we even later weer boven op onze kamer zijn en ik onder de douche vandaan stap hoor ik Erik iets van "oeps..." zeggen. Dat is meestal geen goed teken en zeker niet als hij de route voor morgen aan het plannen is. Morgen reizen we af naar Montpelier en nu blijken we een motel geboekt te hebben in de verkeerde staat namelijk Vermont. Hier ligt dus een plaatsje met dezelfde naam. We annuleren maar gauw, maar het kost ons wel de helft van het bedrag. Jammer dan, we lachen er maar om. Hebben wij weer.
We boeken een veel goedkoper motel dat wel op de goede route en in de juiste staat ligt voor erg weinig geld. Zo kost het ons nauwelijks meer dan gepland.
We hebben ook altijd wat, maar meestal kunnen we er om lachen en komt het ook wel weer goed. Zoals nu ook.
Morgen vertrekken we en we besluiten dat Notom een prima plekje is on te vertoeven en dat er veel dingen zijn die je hier kunt doen. Misschien komen we wel weer een keer terug. Who knows...
Nu eerst slapen en morgen weer verder.
Welterusten.
πŸ”™
πŸ‡ΊπŸ‡Έ
πŸ”œ
Uiteindelijk toch nog Canyonlands
πŸ¦‰
Notom
πŸ“©
πŸ“Έ
🎞