Jaargang 7
31 mei 2019
Sorry, trouwe lezers, maar gisteren ben ik (en Erik ook) in slaap gevallen voordat ik aan het verslag kon beginnen.
Dus goedemorgen, hier het verslag van gisteren.
Vrijdag 31 mei, we worden wakker na opnieuw een goede nacht. Weinig last van de jetlag. Ik stap uit bed en probeer meteen in te schatten of mijn voeten wel willen lopen vandaag. De eerste stappen waren lastig maar dat ging wonderbaarlijk snel de goede kant op. Gelukkig voelt Erik zijn voeten ook en voel ik me niet de kruk van ons beiden.
Na het douchen en aankleden trek ik de schoenen aan en voel de pijn onder mijn voet bijna niet meer. En dat betekent dat er gewandeld kan gaan worden vandaag! We zijn compleet ongetraind dus we stellen de doelen niet te hoog.
Vandaag is Liesje jarig en we FaceTimen met Beerta vanuit de lobby van het hotel onder het genot van een (vreselijk duur) kopje koffie. Toch bijzonder dat je zo met elkaar kan praten en elkaar kan zien aan de andere kant van de wereld.
Vandaag gaan we de drukte even verlaten. We gaan naar Mount Charleston, ruim 70 km van Las Vegas en hier is dus gewoon 's winters een skigebied! Niet te geloven bij temperaturen van boven de 40 graden in de zomer en dan in de winter skiën een klein stukje verderop. Het ligt natuurlijk ook een stuk hoger.
We kopen bij het visitor center eerst maar een trui, want erg warm is het niet en gaan vervolgens op weg naar een medium hiking trail van ongeveer 7 km.
Het wandelpad gaat gestaag omhoog en en dat merk je. Jemig, wat een prut conditie heb ik, kan merken dat ik een tijdje niet gewandeld heb en met klussen ben je weliswaar in beweging, maar dat is echt heel anders!
Op het laatst is het nog even klauteren en we weten niet echt of of pad nu ophoudt of niet. We volgen het stroompje tot door de canyon tot we echt niet verder kunnen en besluiten dat dit het eindpunt moet zijn. Intussen ben ik gestopt met het zoeken naar droge plekken en van steen naar steen springen en wandel gewoon door het water. Natte voeten heb ik toch al, dus waarom moeilijk doen.
De natuur is prachtig en het water stroomt tussen de rotsen naar beneden. Zo mooi en zo dichtbij de hectiek van een grote stad. Wat een contrast.
We wandelen over het zelfde pad terug en merken dat naar beneden lopen misschien wel makkelijk gaat, maar ook meer pijn aan de voeten geeft. Maar het is gelukt! Onze eerste hiking trail van het jaar.
Dus goedemorgen, hier het verslag van gisteren.
Vrijdag 31 mei, we worden wakker na opnieuw een goede nacht. Weinig last van de jetlag. Ik stap uit bed en probeer meteen in te schatten of mijn voeten wel willen lopen vandaag. De eerste stappen waren lastig maar dat ging wonderbaarlijk snel de goede kant op. Gelukkig voelt Erik zijn voeten ook en voel ik me niet de kruk van ons beiden.
Na het douchen en aankleden trek ik de schoenen aan en voel de pijn onder mijn voet bijna niet meer. En dat betekent dat er gewandeld kan gaan worden vandaag! We zijn compleet ongetraind dus we stellen de doelen niet te hoog.
Vandaag is Liesje jarig en we FaceTimen met Beerta vanuit de lobby van het hotel onder het genot van een (vreselijk duur) kopje koffie. Toch bijzonder dat je zo met elkaar kan praten en elkaar kan zien aan de andere kant van de wereld.
Vandaag gaan we de drukte even verlaten. We gaan naar Mount Charleston, ruim 70 km van Las Vegas en hier is dus gewoon 's winters een skigebied! Niet te geloven bij temperaturen van boven de 40 graden in de zomer en dan in de winter skiën een klein stukje verderop. Het ligt natuurlijk ook een stuk hoger.
We kopen bij het visitor center eerst maar een trui, want erg warm is het niet en gaan vervolgens op weg naar een medium hiking trail van ongeveer 7 km.
Het wandelpad gaat gestaag omhoog en en dat merk je. Jemig, wat een prut conditie heb ik, kan merken dat ik een tijdje niet gewandeld heb en met klussen ben je weliswaar in beweging, maar dat is echt heel anders!
Op het laatst is het nog even klauteren en we weten niet echt of of pad nu ophoudt of niet. We volgen het stroompje tot door de canyon tot we echt niet verder kunnen en besluiten dat dit het eindpunt moet zijn. Intussen ben ik gestopt met het zoeken naar droge plekken en van steen naar steen springen en wandel gewoon door het water. Natte voeten heb ik toch al, dus waarom moeilijk doen.
De natuur is prachtig en het water stroomt tussen de rotsen naar beneden. Zo mooi en zo dichtbij de hectiek van een grote stad. Wat een contrast.
We wandelen over het zelfde pad terug en merken dat naar beneden lopen misschien wel makkelijk gaat, maar ook meer pijn aan de voeten geeft. Maar het is gelukt! Onze eerste hiking trail van het jaar.
...eerst maar een trui, want erg warm is het niet
Als we terug zijn bij de auto volgen we de weg omhoog en het begint zowaar nog wat te regenen ook. Als we niet verder omhoog kunnen bekijken we de mooie en waarschijnlijk zeer dure huizen tegen de berg vanaf een afstandje. Erg mooi, maar waarschijnlijk erg duur in de brandverzekering.... alles is hier van hout en er brand hier nogal een keer wat.
Verder is er niet zoveel te zien en gaan we terug en nemen de afslag naar het skigebied. Onderweg stoppen we bij een uitkijkpunt. Hier in de vallei hebben ze in de jaren 50 ondergrondse en bovengrondse atoomproeven gedaan. Dit was in die tijd gewoon een toeristische attractie. Mensen kampeerden op afstand om de paddestoel in de lucht te zien en de trilling te voelen. Idioot! Zeker als je weet wat wij nu weten over atoombommen en de gevaren op lange termijn. Maar kennelijk was dat toen nog niet bekend. De " goede oude" tijd toen alles nog kon en niemand zich druk maakte over de gevolgen.... (het blijkt dat iedereen ter wereld die tussen 1951 en 1963 op deze aarde waren een 'atomic marker' hebben in hun lichaam, dus ook een flink aantal van onze lezers! - red.).
Interessant, maar het begint opnieuw te regenen dus rijden we verder.
Het skigebied is leuk om te zien, maar helaas is het niet mogelijk om echt tot de sneeuw te lopen, die er nog steeds ligt. Ja, kan wel, maar dan moeten we nog een hiking trail lopen en misschien is dat net iets te enthousiast voor ons aangezien we nu al met moeite uit de auto stappen. En de eerste passen lopen....
We maken wat foto's en gaan dan terug naar Las Vegas.
De Premium Outlet staat nog op het lijstje en de antiek/vintage (echt antiek hebben ze hier niet) winkeltjes. Helaas gaat dit qua tijd niet meer lukken, dus gaan we naar de outlet.
Het weer is heerlijk (in de schaduw....). We kopen niet veel, alleen wat lingerie en een paar hemdjes.
We horen van een verkoopster dat het nu pas echt zomer is. Vorige week regende het de hele week!! En het is ook nu pas echt warm. Hebben wij weer geluk. Zelfs in Nederland schijnt het weer erg warm te worden als wij hier zijn. Zoals elk jaar.
Na nog een bezoek aan de Walmart eten we bij Farmer Boys, verse friet en echt lekkere hamburger, alles echt vers, heerlijk.
Terug in het hotel overwegen we nog een stukje op de Strip, maar we zijn te moe en vallen in slaap.
Verder is er niet zoveel te zien en gaan we terug en nemen de afslag naar het skigebied. Onderweg stoppen we bij een uitkijkpunt. Hier in de vallei hebben ze in de jaren 50 ondergrondse en bovengrondse atoomproeven gedaan. Dit was in die tijd gewoon een toeristische attractie. Mensen kampeerden op afstand om de paddestoel in de lucht te zien en de trilling te voelen. Idioot! Zeker als je weet wat wij nu weten over atoombommen en de gevaren op lange termijn. Maar kennelijk was dat toen nog niet bekend. De " goede oude" tijd toen alles nog kon en niemand zich druk maakte over de gevolgen.... (het blijkt dat iedereen ter wereld die tussen 1951 en 1963 op deze aarde waren een 'atomic marker' hebben in hun lichaam, dus ook een flink aantal van onze lezers! - red.).
Interessant, maar het begint opnieuw te regenen dus rijden we verder.
Het skigebied is leuk om te zien, maar helaas is het niet mogelijk om echt tot de sneeuw te lopen, die er nog steeds ligt. Ja, kan wel, maar dan moeten we nog een hiking trail lopen en misschien is dat net iets te enthousiast voor ons aangezien we nu al met moeite uit de auto stappen. En de eerste passen lopen....
We maken wat foto's en gaan dan terug naar Las Vegas.
De Premium Outlet staat nog op het lijstje en de antiek/vintage (echt antiek hebben ze hier niet) winkeltjes. Helaas gaat dit qua tijd niet meer lukken, dus gaan we naar de outlet.
Het weer is heerlijk (in de schaduw....). We kopen niet veel, alleen wat lingerie en een paar hemdjes.
We horen van een verkoopster dat het nu pas echt zomer is. Vorige week regende het de hele week!! En het is ook nu pas echt warm. Hebben wij weer geluk. Zelfs in Nederland schijnt het weer erg warm te worden als wij hier zijn. Zoals elk jaar.
Na nog een bezoek aan de Walmart eten we bij Farmer Boys, verse friet en echt lekkere hamburger, alles echt vers, heerlijk.
Terug in het hotel overwegen we nog een stukje op de Strip, maar we zijn te moe en vallen in slaap.
Las Vegas