Las Vegas
Erik & Annette Gazette
the
Jaargang 2, 55c
2 oktober
2 oktober
Tja, deze dag begint als de vorige eindigt. Dat is meestal zo, maar nu even anders. Ik zit in het vliegtuig en heb geen idee in welke tijdzone, dus wanneer de vorige dag precies eindigt en volgende begint, is niet geheel duidelijk. Het is ieder geval in het vliegtuig.
Ik probeer wat te slapen, wat maar zeer matig lukt. Mijn stoel wil niet achterover, waarschijnlijk zit de man achter mij er strak met zijn benen tegen aan, want eerder lukte het wel. De man slaapt dus ik blijf rechtop zitten. De man voor mij slaapt ook, de stoel maximaal achterover. De ruimte die er voor mij verblijft is beperkt. De man naast mij, mijn man dus, slaapt ook. Naar mij toegedraaid en zijn knieën tegen mijn benen. Die kant op draaien lukt dus ook niet. Aan de andere kant is het gangpad als ik die kant op draai loopt er wel weer iemand langs die tegen mij aan loopt of over mijn tenen struikelt. Dus slapen.....niet echt.
Hoe dan ook, de nacht is zeer kort vanwege het tijdsverschil en voor ik het weet is het weer licht. Al met al verloopt de vlucht voorspoedig. Maar met allen de vlucht zijn we er nog niet thuis, helaas. Er volgt namelijk nog een reisje met de NS. Niet iets om je op te verheugen met 2 grote, zware koffers, zware trolleys en 2 rugzakken.
De koffers moeten eerst nog gehaald en gelukkig gaat dit vrij vlot.
Zo niet de NS zoals reeds vermeld. Als we op Schiphol onder het genot van een ijsfrappé Pumpkin Spice nog even met Jonathan bellen, weet hij te vertellen dat er tussen Kampen Zuid en Zwolle geen treinen rijden. Wel een bus...
Dus, weer niet slapen in de trein. Vorig jaar hetzelfde liedje: werkzaamheden en 2x overstappen. We stappen dus in de trein met als eindbestemming Kampen Zuid. Ala we hier aankomen moeten we met al onze bagage eerst 2 trappen af, dan een stukje lopen en vervolgens in een van de klaarstaande bussen. Natuurlijk zit de bus vol en moeten we 24 minuten staan. Vervolgens in Zwolle roltrap af, roltrap op en weer in de trein. Pfffff.
Gelukkig hebben we een warm onthaal in Groningen. Jonathan en Marya staan ons op te wachten. Thuis worden we herenigt met Nick en later Michael , die nog aan het werk was, verhalen verteld, kadootjes uitgedeeld, patat gebakken en gegeten.
Als 's avonds mijn ouders nog komen met 4 grote tassen was van de jongens van een week, kunnen we gezellig nog een keer de foto's bekijken en samen de vakantie herbeleven.
Zo komt aan een mooie vakantie een einde, maar er komt ook zeker wel weer een vervolg!! zeker weten!!!
See y'all in 2017!
Ik probeer wat te slapen, wat maar zeer matig lukt. Mijn stoel wil niet achterover, waarschijnlijk zit de man achter mij er strak met zijn benen tegen aan, want eerder lukte het wel. De man slaapt dus ik blijf rechtop zitten. De man voor mij slaapt ook, de stoel maximaal achterover. De ruimte die er voor mij verblijft is beperkt. De man naast mij, mijn man dus, slaapt ook. Naar mij toegedraaid en zijn knieën tegen mijn benen. Die kant op draaien lukt dus ook niet. Aan de andere kant is het gangpad als ik die kant op draai loopt er wel weer iemand langs die tegen mij aan loopt of over mijn tenen struikelt. Dus slapen.....niet echt.
Hoe dan ook, de nacht is zeer kort vanwege het tijdsverschil en voor ik het weet is het weer licht. Al met al verloopt de vlucht voorspoedig. Maar met allen de vlucht zijn we er nog niet thuis, helaas. Er volgt namelijk nog een reisje met de NS. Niet iets om je op te verheugen met 2 grote, zware koffers, zware trolleys en 2 rugzakken.
De koffers moeten eerst nog gehaald en gelukkig gaat dit vrij vlot.
Zo niet de NS zoals reeds vermeld. Als we op Schiphol onder het genot van een ijsfrappé Pumpkin Spice nog even met Jonathan bellen, weet hij te vertellen dat er tussen Kampen Zuid en Zwolle geen treinen rijden. Wel een bus...
Dus, weer niet slapen in de trein. Vorig jaar hetzelfde liedje: werkzaamheden en 2x overstappen. We stappen dus in de trein met als eindbestemming Kampen Zuid. Ala we hier aankomen moeten we met al onze bagage eerst 2 trappen af, dan een stukje lopen en vervolgens in een van de klaarstaande bussen. Natuurlijk zit de bus vol en moeten we 24 minuten staan. Vervolgens in Zwolle roltrap af, roltrap op en weer in de trein. Pfffff.
Gelukkig hebben we een warm onthaal in Groningen. Jonathan en Marya staan ons op te wachten. Thuis worden we herenigt met Nick en later Michael , die nog aan het werk was, verhalen verteld, kadootjes uitgedeeld, patat gebakken en gegeten.
Als 's avonds mijn ouders nog komen met 4 grote tassen was van de jongens van een week, kunnen we gezellig nog een keer de foto's bekijken en samen de vakantie herbeleven.
Zo komt aan een mooie vakantie een einde, maar er komt ook zeker wel weer een vervolg!! zeker weten!!!
See y'all in 2017!
