Jaargang 7
28/29 mei 2019
Daar zijn we weer, 2019, en weer Amerika. Ook ons reisverslag is weer terug. Net als alle andere jaren proberen wij elke dag een verslag te maken en te publiceren. Er kan eens een met vertraging dag tussen zitten als er geen goede internetverbinding beschikbaar is, of als we beiden in slaap gevallen zijn na een vermoeiende dag. Dus heb geduld en stuur ons af en toe eens een berichtje, dit stellen wij zeer op prijs.
Onderaan deze pagina staan een aantal symbolen met hun verklaring erachter.
------------------
Op weg naar mijn werk, enkele weken geleden, misschien wel een maand, hoor ik het aan op de radio. Op 29 mei een nieuwe poging tot een grote pensioenstaking. Tja, snap ik wel, denk ik nog. Belachelijk om zo lang door te moeten werken. 29 mei klinkt wel bekend...
Hebben wij weer. Vliegen we een keer niet in de vroege ochtend, moeten we alsnog overnachten. Blij dat we in ieder geval op,tijd op de hoogte zijn, boeken we direct dezelfde avond een overnachting in het CitizenM.
Op weg naar mijn werk, enkele weken geleden, hoor ik het aan op de radio. Een landelijke NS staking op 28 mei...en later wordt dit een OV staking. Tja....dat snap ik dan weer niet, hè.
Ik breek mijn hersens erover totdat ik bedenk dat er Flixbussen zijn die tussen steden rijden. En ja hoor, om 16.45 vertrekt er een van het hoofdstation in Groningen naar Schiphol Airport voor slechts €9,99 p.p. We boeken meteen en garanderen hiermee onszelf een heuse zitplaats! Daar kan de NS nog een puntje aan zuigen. Nog een extra middag vrij nemen en we zijn voorbereid.
28 mei begint voor ons beiden als een gewone werkdag. Helaas is Yellow nog niet bevallen in het weekend en ook vanmorgen is er nog niets aan de hand.
We werken beiden een halve dag, Erik zijn auto moet voor onderhoud naar Sappemeer en ik haal Erik daar dan maar vandaan direct uit mijn werk.
Thuis pakken we de laatste dingen bijeen en zitten nog even.
Er komen een paar mannen langs voor de elektriciteit van de straatverlichting. Mooi, kunnen we ze meteen even op de hoogte stellen. Waarschijnlijk gaan ze morgen weer graven langs het huis. Hadden ze misschien beter meteen met de andere kabels kunnen doen, maar ja. Half Engelbert zonder straatverlichting gaat uiteindelijk ook klachten geven. De katten een knuffel, Nick een knuffel en op naar Marya
We halen Marya van huis, ze staat al te wachten en vertrekken naar het hoofdstation.
De flixbus is wat laat en helemaal volgeboekt.
Een paar rijen voor ons zitten 3 Chinezen....(en de irritatie wordt reeds opgewekt). De lege plek (er zijn nog 2 lege plekken voor mensen die in Drachten instappen) naast 1 van de dames is gevuld met tassen en bagage...
Zonder problemen en files vertrekken we uit Groningen richting Drachten. Hier stappen 2 mensen in, de ene schuift bij ons op de achterbank aan en de andere blijft staan bij de Chinese dames... er gebeurt niets, totdat hij vraagt (!) of hij daar wel mag zitten. Ze kijken wat verdwaasd en beginnen hun rotzooi dan maar te verdelen zodat hij kan zitten. Tja, ik observeer slechts en verwonder me.
Onderaan deze pagina staan een aantal symbolen met hun verklaring erachter.
------------------
Op weg naar mijn werk, enkele weken geleden, misschien wel een maand, hoor ik het aan op de radio. Op 29 mei een nieuwe poging tot een grote pensioenstaking. Tja, snap ik wel, denk ik nog. Belachelijk om zo lang door te moeten werken. 29 mei klinkt wel bekend...
Hebben wij weer. Vliegen we een keer niet in de vroege ochtend, moeten we alsnog overnachten. Blij dat we in ieder geval op,tijd op de hoogte zijn, boeken we direct dezelfde avond een overnachting in het CitizenM.
Op weg naar mijn werk, enkele weken geleden, hoor ik het aan op de radio. Een landelijke NS staking op 28 mei...en later wordt dit een OV staking. Tja....dat snap ik dan weer niet, hè.
Ik breek mijn hersens erover totdat ik bedenk dat er Flixbussen zijn die tussen steden rijden. En ja hoor, om 16.45 vertrekt er een van het hoofdstation in Groningen naar Schiphol Airport voor slechts €9,99 p.p. We boeken meteen en garanderen hiermee onszelf een heuse zitplaats! Daar kan de NS nog een puntje aan zuigen. Nog een extra middag vrij nemen en we zijn voorbereid.
28 mei begint voor ons beiden als een gewone werkdag. Helaas is Yellow nog niet bevallen in het weekend en ook vanmorgen is er nog niets aan de hand.
We werken beiden een halve dag, Erik zijn auto moet voor onderhoud naar Sappemeer en ik haal Erik daar dan maar vandaan direct uit mijn werk.
Thuis pakken we de laatste dingen bijeen en zitten nog even.
Er komen een paar mannen langs voor de elektriciteit van de straatverlichting. Mooi, kunnen we ze meteen even op de hoogte stellen. Waarschijnlijk gaan ze morgen weer graven langs het huis. Hadden ze misschien beter meteen met de andere kabels kunnen doen, maar ja. Half Engelbert zonder straatverlichting gaat uiteindelijk ook klachten geven. De katten een knuffel, Nick een knuffel en op naar Marya
We halen Marya van huis, ze staat al te wachten en vertrekken naar het hoofdstation.
De flixbus is wat laat en helemaal volgeboekt.
Een paar rijen voor ons zitten 3 Chinezen....(en de irritatie wordt reeds opgewekt). De lege plek (er zijn nog 2 lege plekken voor mensen die in Drachten instappen) naast 1 van de dames is gevuld met tassen en bagage...
Zonder problemen en files vertrekken we uit Groningen richting Drachten. Hier stappen 2 mensen in, de ene schuift bij ons op de achterbank aan en de andere blijft staan bij de Chinese dames... er gebeurt niets, totdat hij vraagt (!) of hij daar wel mag zitten. Ze kijken wat verdwaasd en beginnen hun rotzooi dan maar te verdelen zodat hij kan zitten. Tja, ik observeer slechts en verwonder me.
Een hectisch begin!
Yellow zwanger en het openbaar vervoer staakt...
De man naast ons is een aardige veertiger die enigszins nerveus op reis gaat. Gestresst door aangekondigde files en acties heeft hij zelfs overwogen om maar niet te gaan. Hij heeft veel te vertellen.
Van Drachten naar Amsterdam Sloterdijk en vervolgens naar Schiphol. Zonder vertraging en zonder files. Perfect.
We lopen naar het hotel, droppen onze koffers en gaan nog even op Schiphol eten, rondlopen en inchecken. Niet zo lang, want het belachelijk grote bed in het CitizenM roept mij. Heerlijk!. We kijken nog een film, maar halverwege slaap ik al.
De vakantie is nu echt begonnen.
En aangezien 28 mei volgens Erik een smokkelpagina was omdat hij anders teveel moest aanpassen, gaan we nu naadloos over in 29 mei, de reisdag...
Na een heerlijke nacht in het CitizenM (echt waar, hier hebben ze de heerlijkste bedden ooit!!) gaan we rust op weg naar Schiphol. We zijn erg vroeg, maar zodra het kan droppen we onze koffer bij de Check-in, gaan door de douane en vermaken ons, onder het genot van een heerlijk ontbijtje, bij het raam. We verbazen ons over hoe rustig aan er gewerkt wordt om een vliegtuig te laden: rondje rijden, wachten, nog een rondje rijden, weer wachten, even praten, rondje rijden, wachten.... en uiteindelijk laden. Ach, als je toch zo je geld kan verdienen... Ben benieuwd of het ook zo gaat als het plenst van de regen.
Het ontbijt en onze observaties maken dat de tijd erg snel gaat en voor we het weten kunnen we naar de gate.
Toch bijzonder dat iedereen als eerste wil het vliegtuig in wil, alsof ze er anders niet in kunnen. Je stoelnummer staat nota-bene vast, dus je komt hoe dan ook op die plek te zitten....
Ik heb besloten om in het vliegtuig te genieten van het niks doen en te gaan slapen. Maar dat neem ik me ieder jaar voor en het lukt eigenlijk nooit echt goed. Maar dit jaar gaat het anders, ik val (heel kort) in slaap en later nog een keer. Erg goed, voor mij dan. Verdere duurt het al met al weer erg lang, te meer omdat de oortjes die ik mee heb niet passen bij het scherm en ik dus geen film kan kijken. Maar er zijn ergere dingen. Uiteindelijk landen we in Minneapolis en begint deel 2 van de reis.
We wachten en eten intussen een pizza-punt, die zoveel lekkerder smaakt dan vliegtuigvoedsel (dat overigens niet echt slecht was, hoor).
Na een paar paracetamolletjes tegen de hoofdpijn gaan we op weg naar Las Vegas
In het vliegtuig vallen we gelukkig allebei in slaap voor ongeveer een uur. En aangezien ik dacht dat de vlucht wel 4 uur zou zijn maar uiteindelijk slechts 2,5 uur bleek, viel het allemaal weer mee. Maar lang genoeg, dat wel.
Moe en misselijk op naar de koffer en op naar de auto. Bij Alamo geen pick-up truck te bekennen....
Gelukkig stond precies de goede bij National en kennelijk maakt dat niet uit. Één pot nat. Weer een Ford F150, net als vorig jaar. Erik weer blij!
Naar het hotel, inchecken, kamer zoeken en naar bed. Heerlijk. Welterusten.
Van Drachten naar Amsterdam Sloterdijk en vervolgens naar Schiphol. Zonder vertraging en zonder files. Perfect.
We lopen naar het hotel, droppen onze koffers en gaan nog even op Schiphol eten, rondlopen en inchecken. Niet zo lang, want het belachelijk grote bed in het CitizenM roept mij. Heerlijk!. We kijken nog een film, maar halverwege slaap ik al.
De vakantie is nu echt begonnen.
En aangezien 28 mei volgens Erik een smokkelpagina was omdat hij anders teveel moest aanpassen, gaan we nu naadloos over in 29 mei, de reisdag...
Na een heerlijke nacht in het CitizenM (echt waar, hier hebben ze de heerlijkste bedden ooit!!) gaan we rust op weg naar Schiphol. We zijn erg vroeg, maar zodra het kan droppen we onze koffer bij de Check-in, gaan door de douane en vermaken ons, onder het genot van een heerlijk ontbijtje, bij het raam. We verbazen ons over hoe rustig aan er gewerkt wordt om een vliegtuig te laden: rondje rijden, wachten, nog een rondje rijden, weer wachten, even praten, rondje rijden, wachten.... en uiteindelijk laden. Ach, als je toch zo je geld kan verdienen... Ben benieuwd of het ook zo gaat als het plenst van de regen.
Het ontbijt en onze observaties maken dat de tijd erg snel gaat en voor we het weten kunnen we naar de gate.
Toch bijzonder dat iedereen als eerste wil het vliegtuig in wil, alsof ze er anders niet in kunnen. Je stoelnummer staat nota-bene vast, dus je komt hoe dan ook op die plek te zitten....
Ik heb besloten om in het vliegtuig te genieten van het niks doen en te gaan slapen. Maar dat neem ik me ieder jaar voor en het lukt eigenlijk nooit echt goed. Maar dit jaar gaat het anders, ik val (heel kort) in slaap en later nog een keer. Erg goed, voor mij dan. Verdere duurt het al met al weer erg lang, te meer omdat de oortjes die ik mee heb niet passen bij het scherm en ik dus geen film kan kijken. Maar er zijn ergere dingen. Uiteindelijk landen we in Minneapolis en begint deel 2 van de reis.
We wachten en eten intussen een pizza-punt, die zoveel lekkerder smaakt dan vliegtuigvoedsel (dat overigens niet echt slecht was, hoor).
Na een paar paracetamolletjes tegen de hoofdpijn gaan we op weg naar Las Vegas
In het vliegtuig vallen we gelukkig allebei in slaap voor ongeveer een uur. En aangezien ik dacht dat de vlucht wel 4 uur zou zijn maar uiteindelijk slechts 2,5 uur bleek, viel het allemaal weer mee. Maar lang genoeg, dat wel.
Moe en misselijk op naar de koffer en op naar de auto. Bij Alamo geen pick-up truck te bekennen....
Gelukkig stond precies de goede bij National en kennelijk maakt dat niet uit. Één pot nat. Weer een Ford F150, net als vorig jaar. Erik weer blij!
Naar het hotel, inchecken, kamer zoeken en naar bed. Heerlijk. Welterusten.
Las Vegas
📷 fotopagina
☠️ scary Harry pagina
✉️ mail ons
🗄 startpagina
🔍 zoekplaatje
☠️ scary Harry pagina
✉️ mail ons
🗄 startpagina
🔍 zoekplaatje
