En terwijl we tijdzones doorkruisen en de dag sneller vordert, (het lijkt wel tijdreizen...) komen we aan op de dag van vandaag: zondag 27 juli, de dag van aankomst en het einde van een heerlijke vakantie.
En, de volgende dan om 5.00 in de ochtend, schrijf ik nog even verder. Loop ik toch nog een keer achter met het verslag. Maar deze dagen gaan ook zo raar. Je reist aan een stuk door en zo ineens ben je aan het einde van de volgende dag.......
Maar goed. Al reizend van Minneapolis naar Amsterdam wordt het dus 27 juli en bij aankomst zelfs 13.00. De reis verloopt voorspoedig en we genieten onderweg van heerlijke (NOT!!!!) vliegtuigvoedsel. Brrrrrr, ik ben al misselijk van de geur. Geeft niks, verder gaat het goed.
Bij aankomst liggen zelfs onze koffer bijna als eerst op de band en kunnen we door naar de trein van 14.03. Een rechtstreekse heb ik me intussen al door Jonathan laten vertellen.
In de trein slaap ik en droom van een treinreis door bergen en woestijn. De werkelijkheid wil maar langzaam tot mij doordringen. Ook Erik dommelt zo nu en dan wat.
Reizen met de trein is comfortabel, behalve als je van Schiphol komt met 2 zware koffers en 2 kleine rolkoffers. Bij aankomst in de trein (dubbeldeks, want dan kunnen er zoveel mogelijk mensen in) moet je direct kiezen of je met je koffers de trap op of af wil. En vervolgens kan je ze nergens kwijt, ook de kleine niet, zodat je alsnog met z'n tweeën 4 plekken bezet hebt en zo'n beetje op je koffers zit. Maar ik zit al weer te zeuren, natuurlijk, blijf een echte Nederlander, hè?
We komen echter zonder vertraging aan in Groningen waar we door Marya opgewacht worden. Met onze duffe koppen (vooral ik) lopen we haar bijna zo voorbij...
Het is een hartelijk weerzien, de auto is weer netjes gepoetst en Erik mag zelf rijden. Nee, geen automaat en geen 5.7 liter. Het is even afkicken. Het in- en uitstappen gaat niet met met een sprong, Benen buitenboord en ze staan al op de grond. Dat went op zich wel sneller. In Amerika duurde dat wennen wat langer. In het begin viel ik ongeveer uit de auto elke keer bij het uitstappen en ik kon er soms haast niet inkomen, vooral niet als de auto wat schuin stond. Maar dat waren uiteraard maar kleine ongemakken vergeleken met de vele voordelen van ons Beest.
Maar goed, we blikken nu al terug en het verslag van de dag is nog niet eens klaar.
We rijden door naar huis en observeren de veranderingen aan de weg. Er is intussen een compleet viaduct gesloopt en ze zijn nog druk met de ringweg bezig. Verder lijkt alles hetzelfde. Raar, want we hebben het idee dat we heel lang zijn weggeweest, maar ook niet raar, want het is uiteindelijk maar 3 weken geleden dat we vertrokken.
Voor de deur, halverwege de auto worden we al in de armen gesloten door Michael en Nick. Ze hebben ons gemist, gelukkig maar! Toch ook wel een goed gevoel. We zijn blij dat we ze weer zien, we hebben hen ook gemist. Jonathan wacht in huis op ons en ook hij is blij met onze terugkomst. Ik heb hem belooft dat als we terug zijn hij een enorme knuffel van mij krijgt (en ik van hem). En dat gebeurt, meerdere malen.
Ook onze lieve en zachte kleine Belle ontkomt niet aan een knuffel.
Ik loop even door de tuin, deze ziet er geweldig uit. Dan te bedenken dat het hier ook warm geweest is. Dank jullie wel pap en mam. Mijn mooie tuin maakt het terugkomen in Nederland ook een stukje makkelijker.
Nu komen de verhalen los en we 'overladen' de kinderen met kadootjes. Dat is iets waar ik me, mede door mijn schuldgevoel dat ze niet mee waren, al voor de vakantie op verheugd heb.
Jonathan bakt patat die Nick al gekocht heeft en Marya blijft ook eten. We vertellen veel en laten onze aankopen en foto's zien. We beseffen nu pas hoe ongelooflijk veel we gezien en gedaan hebben.
Ik bel nog met mijn ouder en we spreken af voor de volgende dag. Ik heb veel te veel te vertellen om dat door de telefoon te doen.
Tjonge, na het weerzien met alles en iedereen en het eten lijkt het of er een bom ontploft is in de woonkamer; er staan 4 koffers open en de inhoud ligt overal. Nou en, lekker om tussen de vakantiespullen rond te lopen.
Als ik Marya, na een paar heerlijke kopjes koffie die ik al 3 weken gemist heb, weer teruggebracht heb, ruim ik een beetje op.
Als we daarna nog even zitten, vallen we bijna in slaap. Gauw naar bed en weer in het ritme komen. Gaat wel lukken. Morgen nog lekker een dagje vrij en dan begint het hele circus weer. Ook dat is niet erg, wat moet dat moet (morgen toch maar even het staatslot checken van 10 juli.........).

Wat een vakantie!!!
Voor herhaling vatbaar!!

En ja, het is goud bovenaan de pagina........

Latest updates

Zondag 27 juli

Groningen

Groningen

E & A 2014