Zondag , 26 juli
Jaargang 1, 10 ct
We gaan naar huis waar Michael opa en oma heeft opgetrommeld voor een gezellig weerzien. Het huis ziet er keurig uit met dank aan Kyra. En Belle.....is zo rond als een tonnetje ! Die is wel 3x zo dik geworden en springen en rennen gaat niet meer zo makkelijk. Ze is erg rustig en aanhalig en slaapt veel. We eten broodjes hamburger en patatjes, heerlijk, en we overladen de jongens en Kyra met cadeautjes. Altijd leuk!!
Moe na een hele lange dag die zowel zondag als maandag besloeg naar gaan we 's avonds bed.
Het was weer een geweldige vakantie!
Ik hoop dat onze trouwe lezers genoten hebben van onze avonturen.
Tot volgend jaar!
Moe na een hele lange dag die zowel zondag als maandag besloeg naar gaan we 's avonds bed.
Het was weer een geweldige vakantie!
Ik hoop dat onze trouwe lezers genoten hebben van onze avonturen.
Tot volgend jaar!
We rijden naar Las Vegas en voor we de auto, met pijn in het hart, terugbrengen gaan we nog even langs de Gun Store. Helaas hebben geen tassen, want Nick wilde er graag een, maar we kopen wat stickers en sleutelhangers. Auto ingeleverd, pendelbus naar het vliegveld op naar boardingpasses. Als we aan de balie staan wordt ons medegedeeld dat de vlucht naar Minneapolis vertraging heeft en dat we de overstap naar Amsterdam niet kunnen halen. We worden prompt ongeboekt naar New York, maar dan wel om 10 uur 's avonds en ook dan daar te overnachten om vervolgens dinsdag om 11 uur op Schiphol aan te komen. "onmogelijk" roepen we beiden, want dinsdag moeten we weer aan het werk. Maar de koffer die al onderweg was naar het vliegtuig van Minneapolis wordt per omgaande teruggehaald, we worden van de vlucht gehaald en geboekt op de andere vlucht. Dit moet allemaal bij een ander loket verder worden geregeld. Wij zijn hier uiteraard niet blij mee. Maar de man van dit andere loket wikt en weegt, belt met collega's en besluit dat het allemaal wel gaat lukken. Wel een krappe overstap maar kan wel! Super! De koffers worden alsnog ingecheckt op Minneapolis.
Opgelucht vervolgen we onze weg. De vlucht heeft vertraging en we moeten rennen naar de volgende gate om het vliegtuig te halen, maar het lukt.
Op Schiphol hebben we ruzie met de NS, we moeten 2x overstappen, op sommige perrons moet je meerdere keren met je koffers door een poortje en traplopen met zware koffers is ook een hele beproeving.
Om 16.44 komen we aan op station Groningen in de stromende regen. Marya staat ons al op te wachten en Jonathan en Michael komen er ook nog aan, 2 verzopen katjes op een plofje.
Opgelucht vervolgen we onze weg. De vlucht heeft vertraging en we moeten rennen naar de volgende gate om het vliegtuig te halen, maar het lukt.
Op Schiphol hebben we ruzie met de NS, we moeten 2x overstappen, op sommige perrons moet je meerdere keren met je koffers door een poortje en traplopen met zware koffers is ook een hele beproeving.
Om 16.44 komen we aan op station Groningen in de stromende regen. Marya staat ons al op te wachten en Jonathan en Michael komen er ook nog aan, 2 verzopen katjes op een plofje.
Wereld
Reizen!
Reizen!
Winnaar van de prachtige Death Valley beker is:
De familie Postmus uit Aduard
Van harte gefeliciteerd en bedankt voor uw inzending!!!
De familie Postmus uit Aduard
Van harte gefeliciteerd en bedankt voor uw inzending!!!
Aan alles komt een einde, en zo ook aan een geweldige vakantie. Vanmorgen staan we tijdig op, zoals altijd, maar haasten ons niet. We hebben tijd genoeg, want we vliegen pas om 16.05 uur.
We praten nog wat met de buurman, Virgil, die al 2 jaar in het motel woont. Hij heeft door heel Amerika gewerkt in de mijnen en vind het nou wel genoeg. Hij is in Beatty blijven plakken. Een eigenaardige maar heel vriendelijke man. Hij biedt ons oploskoffie aan, als we tenminste zelf een kopje of bekertje hebben. Hij heeft namelijk alleen maar een soort van jampot waar hij zelf zijn koffie uit drinkt. Kopjes hebben we wel en de koffie is lekker. De eigenaresse van het motel komt nog langs en vraagt ons nog even mee te komen om kennis te maken met haar echtgenoot. Deze hadden we namelijk nog niet ontmoet. Hele hartelijke mensen, we hopen ze zeker nog eens weer te zien. De koelbox met de overgebleven spullen schenken we aan Walter en zijn vrouw, de Belgen die hier steeds 3 maanden zijn en vervolgens weer een maand naar België gaan. Ze doen dit al 30 jaar. Walter heeft vroeger voor AT&T gewerkt in Amerika en is intussen 74 jaar. Hij heeft zijn weg hier wel gevonden maar hoeft op deze manier geen visum aan te vragen. We kletsen nog wat in half Engels en half Nederlands. Erg leuk, ook deze mensen roepen ook al zo'n beetje: "tot volgend jaar!" Als het zo doorgaat gaan we oude bekenden krijgen in een land aan de andere kant van de oceaan.
We praten nog wat met de buurman, Virgil, die al 2 jaar in het motel woont. Hij heeft door heel Amerika gewerkt in de mijnen en vind het nou wel genoeg. Hij is in Beatty blijven plakken. Een eigenaardige maar heel vriendelijke man. Hij biedt ons oploskoffie aan, als we tenminste zelf een kopje of bekertje hebben. Hij heeft namelijk alleen maar een soort van jampot waar hij zelf zijn koffie uit drinkt. Kopjes hebben we wel en de koffie is lekker. De eigenaresse van het motel komt nog langs en vraagt ons nog even mee te komen om kennis te maken met haar echtgenoot. Deze hadden we namelijk nog niet ontmoet. Hele hartelijke mensen, we hopen ze zeker nog eens weer te zien. De koelbox met de overgebleven spullen schenken we aan Walter en zijn vrouw, de Belgen die hier steeds 3 maanden zijn en vervolgens weer een maand naar België gaan. Ze doen dit al 30 jaar. Walter heeft vroeger voor AT&T gewerkt in Amerika en is intussen 74 jaar. Hij heeft zijn weg hier wel gevonden maar hoeft op deze manier geen visum aan te vragen. We kletsen nog wat in half Engels en half Nederlands. Erg leuk, ook deze mensen roepen ook al zo'n beetje: "tot volgend jaar!" Als het zo doorgaat gaan we oude bekenden krijgen in een land aan de andere kant van de oceaan.
