opnieuw is het Indianenland. Je vraagt je af of ze nu echt alle platte, droge, winderige, ruige en deprimerende delen van Amerika aan de Indianen hebben geschonken, of dat deze bevolkingsgroep gewoonweg niet in staat is om er wat van te maken. Van beide wat, denk ik.
Maar goed, we houden vol en komen uiteindelijk weer in de bewoonde wereld.
Als we in Palm Springs aankomen worden we vriendelijk verwelkomd door Norman, de aardige eigenaar van het complex en zijn hond Lola. Hij blijft zelf nog tot woensdag in het andere appartement. We praten even wat en laden vervolgens alle rotzooi weer uit de truck in het appartement.
We zijn moe en hongerig. We gaan naar de Walmart voor wat boodschappen en wat eten en drinken.
Pffff, terug in het appartement hangen we lekker op de bank, het is intussen 21.00 en nog 32 graden. We zijn moe en besluiten geen plannen te maken voor morgen. We zien wel.
Vroeg op bed en als het even lukt niet te vroeg eruit....maar ik ken mezelf....

Jaargang 2, 55ct
25 september

Erik & Annette Gazette

Vandaag gooien we weer al onze rotzooi in de pick-up om te vertrekken. We gaan naar Palm Springs, zo'n 5 uur rijden vanaf Prescott. Maar voor we gaan, moet er eerst nog naar goud gezocht worden. Ik voel me wel weer helemaal oké en Erik voelt zich ongeveer 80% , zoals hij het zelf weet aan te geven.
Met al onze spullen op de achterbank gaan we naar exact dezelfde plek als waar we vorig jaar naar goud gepand hadden. En werden we toen tijdens onze inspanning nog gestoord door een juf met een hele klas zondagschoolkleuters, nu zijn het een 3-tal (volgens Erik vervelende) kinderen met een moeder die zo nu en dan even komt kijken. Ik denk dat er een kampeerplaats of zo, iets een eindje verderop is of zo. Of in ieder geval een parkeerplaats met picknickplaatsen of zo. Erik kan ze wel wegkijken, na een tijdje lukt het kennelijk, en gaan ze weg. Alleen nu gaan wij ook al bijna weg. We vinden een paar kleine stukjes goud en vermaken ons prima, maar Palm Springs wacht en het is nogal een stukje rijden.
We rijden dezelfde route als vorig jaar en ik geloof dat er ook maar weinig varianten zijn om er te komen. Het eerste stuk is mooi en leidt ons over een zeer bochtige bergweg. Hierna volgt een bliksembezoek aan, wat men noemt, antique and collectibles winkeltjes. Nou, het lijken wel inbrengwinkeltjes. Veel meuk, geen antiek. Daarna komt een stuk weg waar je weer eens niet blij van wordt en

the

Bij-gebrek-aan-beter-selfie-van-de-dag