The Erik & Annette Gazette
Jaargang 4
Groningen
Vandaag vertrekken we echt, uit Barstow, uit Las Vegas, uit Amerika. Aan een schitterende vakantie komt na 3,5 week dan toch een einde. Helaas. We kunnen nog wel 3 weken hier zitten, ook wel 3 maanden of 3 jaar.
We lopen nog even langs de aloude auto's op het terrein van het motel en spreken nog met een oudere man die ook vandaag weer verder reist met 2 vrouwelijke familieleden. Hij heeft zelf ook een oude auto die uit verschillende onderdelen uit verschillende jaren is opgebouwd en die nog goed rijdt. Erik weet waar de man het over heeft en ik doe alsof. Vol trots laat de goede man nog een paar foto's zien op zijn mobiel. Dan moet hij weg en wij eten voor de laatste keer ons fruit-ontbijt op de laadklep van de auto.
Dan checken we uit en rijden naar Las Vegas. Onderweg genieten we nog van de omgeving en proberen zoveel mogelijk op te zuigen aan indrukken om deze zo lang mogelijk vast te houden.
We zijn op tijd in Las Vegas en ik heb mijn zinnen gezet op een t-shirt voor Jonathan. We spurten weer door de Premium Outlet en kopen het shirt en ook nog eentje voor Michael en Nick. Meer kan er echt niet mee.
Eigenlijk zijn we nu te vroeg voor onze vlucht van 16:30 uur maar tijd om nog echt iets te doen is er ook niet meer.
Op een parkeerplaats verruilen we de korte broek voor een lange en stouwen we alles in de koffers wat nog los in de auto dwarrelt. We halen de koelbox leeg en dumpen deze bij een benzinepomp. Tja, en dan hebben we echt niets meer te doen en gaan we dus maar de auto inleveren.
We melden netjes de gebroken spiegel en geven ons laatste ijskoude water aan de mensen die de auto's innemen. De gebroken spiegel is verzekerd en geeft verder geen gedoe.
We nemen de shuttle-bus naar het vliegveld checken alvast de koffers is. Zo, die zijn we kwijt. Met 1 trolley en 1 rugzak vervolgen we onze weg naar de gate. Ik heb alweer honger maar Erik wil pas wat kopen als we door de douane zijn. Hmmm.
Natuurlijk staan we in de verkeerde rij en worden door een onvriendelijk douane beambte naar de andere kant van het gebouw gewezen.
We lopen nog even langs de aloude auto's op het terrein van het motel en spreken nog met een oudere man die ook vandaag weer verder reist met 2 vrouwelijke familieleden. Hij heeft zelf ook een oude auto die uit verschillende onderdelen uit verschillende jaren is opgebouwd en die nog goed rijdt. Erik weet waar de man het over heeft en ik doe alsof. Vol trots laat de goede man nog een paar foto's zien op zijn mobiel. Dan moet hij weg en wij eten voor de laatste keer ons fruit-ontbijt op de laadklep van de auto.
Dan checken we uit en rijden naar Las Vegas. Onderweg genieten we nog van de omgeving en proberen zoveel mogelijk op te zuigen aan indrukken om deze zo lang mogelijk vast te houden.
We zijn op tijd in Las Vegas en ik heb mijn zinnen gezet op een t-shirt voor Jonathan. We spurten weer door de Premium Outlet en kopen het shirt en ook nog eentje voor Michael en Nick. Meer kan er echt niet mee.
Eigenlijk zijn we nu te vroeg voor onze vlucht van 16:30 uur maar tijd om nog echt iets te doen is er ook niet meer.
Op een parkeerplaats verruilen we de korte broek voor een lange en stouwen we alles in de koffers wat nog los in de auto dwarrelt. We halen de koelbox leeg en dumpen deze bij een benzinepomp. Tja, en dan hebben we echt niets meer te doen en gaan we dus maar de auto inleveren.
We melden netjes de gebroken spiegel en geven ons laatste ijskoude water aan de mensen die de auto's innemen. De gebroken spiegel is verzekerd en geeft verder geen gedoe.
We nemen de shuttle-bus naar het vliegveld checken alvast de koffers is. Zo, die zijn we kwijt. Met 1 trolley en 1 rugzak vervolgen we onze weg naar de gate. Ik heb alweer honger maar Erik wil pas wat kopen als we door de douane zijn. Hmmm.
Natuurlijk staan we in de verkeerde rij en worden door een onvriendelijk douane beambte naar de andere kant van het gebouw gewezen.
Ik houd niet van onvriendelijke mensen en mopper dat hij normaal moet doen. Erik lacht mij uit.
Dan door de goede rij en op weg naar eten. We nemen een mini-hamburger met natuurlijk patat. Dan kunnen in Salt Lake City nog een pizzapunt nemen. Daar heb k al een hele tijd zin in. En we zijn in de veronderstelling dat we een overstap van 3 uur hebben. Tijd zat dus.
We vliegen van Las Vegas naar Salt Lake City in nog geen uur. Hierna moeten we nog 9 uur naar Amsterdam. Als we aankomen blijkt dat we een overstap van nog geen half uur te hebben. Plassen lukt nog net, maar een pizzapunt is een brug te ver. Helaas, daar gaat mijn pizza.
In het vliegtuig zit ik ingeklemd tussen Erik en een vrouw die een vreemd ruikend geurtje op zich smeert. Misschien dat zij ervan kan slapen in het vliegtuig. Nou, ik niet. En terwijl ik naar het beeldschermpje tuur en van tijd tot tijd mijn best doe om te gaan slapen, glijden we de nacht en dus de volgende dag in. Wanneer dit precies is weet ik niet door het tijdsverschil tijdens de reis. Maar erg spannend is het toch niet want ik ben wakker en zit bescheten. Het eten dat we de nacht nog aangeboden krijgen smaakt ook nog eens naar niks en ligt beroerd op de maag. Lang leve de KLM.
Dan door de goede rij en op weg naar eten. We nemen een mini-hamburger met natuurlijk patat. Dan kunnen in Salt Lake City nog een pizzapunt nemen. Daar heb k al een hele tijd zin in. En we zijn in de veronderstelling dat we een overstap van 3 uur hebben. Tijd zat dus.
We vliegen van Las Vegas naar Salt Lake City in nog geen uur. Hierna moeten we nog 9 uur naar Amsterdam. Als we aankomen blijkt dat we een overstap van nog geen half uur te hebben. Plassen lukt nog net, maar een pizzapunt is een brug te ver. Helaas, daar gaat mijn pizza.
In het vliegtuig zit ik ingeklemd tussen Erik en een vrouw die een vreemd ruikend geurtje op zich smeert. Misschien dat zij ervan kan slapen in het vliegtuig. Nou, ik niet. En terwijl ik naar het beeldschermpje tuur en van tijd tot tijd mijn best doe om te gaan slapen, glijden we de nacht en dus de volgende dag in. Wanneer dit precies is weet ik niet door het tijdsverschil tijdens de reis. Maar erg spannend is het toch niet want ik ben wakker en zit bescheten. Het eten dat we de nacht nog aangeboden krijgen smaakt ook nog eens naar niks en ligt beroerd op de maag. Lang leve de KLM.
🔙
🇺🇸
We zijn weer thuis
🦉
Barstow