The Erik & Annette Gazette
Jaargang 4
Barstow
Het is onoverkomelijk, het zat er aan te komen en het moet. Vandaag vertrekken we uit Palm Springs. Niet meteen, want we eten natuurlijk eerst alle Rolo-ijs met alle druiven en de laatste appel op. Weggooien is ook zonde... En dat kan natuurlijk alleen maar aan de rand van het zwembad. Zo wordt de laatste jus d'orange genuttigd en eten we aan het eind van de ochtend/begin van de middag de laastste ovenfrietjes met een paar kaashapjes.
Maar dat is pas later, eerst zwemmen en ploeteren we nog even heerlijk in het zwembad, observeren de kolibrie die een uitkijkpost gevonden heeft in de rozenstruik naast onze deur en we maken maffe slow-motion filmpjes van Erik die in het zwembad springt. Kortom, we vermaken ons. Maar helaas moeten ook de laatste dingen nog worden ingepakt en de koffers weer gewogen worden.
We hebben dit jaar minder spullen gekocht dan andere jaren, dus de koffers blijven vooralsnog onder de toegestane 23 kg.
We laten de boel netjes achter zoals altijd en vertrekken om 14:00 uur.
De reis naar Barstow leidt ons, via de 7-eleven in Palm Springs, door de Mojave Desert. Bijzonder om te zien dat hier mensen wonen op plekken waar ik nooit zou willen of kunnen wonen alhoewel het uitzicht schitterend is. Wat doen die mensen hier allemaal? Wat voor werk hebben ze met geen normale plaats in de wijde omgeving, geen water om grond mee te irrigeren en iets te verbouwen, geen vee. Niks! Waar leven ze van???
We slaan ergens zomaar een onverharde zijweg in, pure nieuwsgierigheid. Een eindje verderop ligt een dood dier langs de weg. Als dichterbij komen blijkt het een paard te zijn. Halster nog om, half opgegeten, uitgehold. De natuur neemt hem terug. Zoals de natuur het met alles doet wat hier achtergelaten wordt. De woestijn is genadeloos. Maar dit beestje is hier waarschijnlijk dood gedropt. Er lag nog wat hout en plastic naast. Toch raar en ik ben blij dat ik geen paardevlees eet. Misschien dat ik binnenkort de koe ook maar van mijn menu schrap, denk ik kort, maar ik besef tegelijkertijd dat een hamburger mij van tijd tot tijd ook zo goed smaakt.
Het weggetje leidt naar een gebied met oude mijnen, maar dat is voor nu niet interessant. We keren om en rijden nog een keer langs het half vergane paard. Brrrr.
Maar dat is pas later, eerst zwemmen en ploeteren we nog even heerlijk in het zwembad, observeren de kolibrie die een uitkijkpost gevonden heeft in de rozenstruik naast onze deur en we maken maffe slow-motion filmpjes van Erik die in het zwembad springt. Kortom, we vermaken ons. Maar helaas moeten ook de laatste dingen nog worden ingepakt en de koffers weer gewogen worden.
We hebben dit jaar minder spullen gekocht dan andere jaren, dus de koffers blijven vooralsnog onder de toegestane 23 kg.
We laten de boel netjes achter zoals altijd en vertrekken om 14:00 uur.
De reis naar Barstow leidt ons, via de 7-eleven in Palm Springs, door de Mojave Desert. Bijzonder om te zien dat hier mensen wonen op plekken waar ik nooit zou willen of kunnen wonen alhoewel het uitzicht schitterend is. Wat doen die mensen hier allemaal? Wat voor werk hebben ze met geen normale plaats in de wijde omgeving, geen water om grond mee te irrigeren en iets te verbouwen, geen vee. Niks! Waar leven ze van???
We slaan ergens zomaar een onverharde zijweg in, pure nieuwsgierigheid. Een eindje verderop ligt een dood dier langs de weg. Als dichterbij komen blijkt het een paard te zijn. Halster nog om, half opgegeten, uitgehold. De natuur neemt hem terug. Zoals de natuur het met alles doet wat hier achtergelaten wordt. De woestijn is genadeloos. Maar dit beestje is hier waarschijnlijk dood gedropt. Er lag nog wat hout en plastic naast. Toch raar en ik ben blij dat ik geen paardevlees eet. Misschien dat ik binnenkort de koe ook maar van mijn menu schrap, denk ik kort, maar ik besef tegelijkertijd dat een hamburger mij van tijd tot tijd ook zo goed smaakt.
Het weggetje leidt naar een gebied met oude mijnen, maar dat is voor nu niet interessant. We keren om en rijden nog een keer langs het half vergane paard. Brrrr.
Dan door naar Barstow, het eerste plaatsje dat je weer bewoonde wereld kan noemen.
We verblijven in een Motel aan de oude route 66. De man, een Indiër, lijkt eerst wat stug maar wordt steeds spraakzamer en geeft on een aantal tips voor wat we nog kunnen gaan zien of doen. De kamer is basic maar prima. Erik constateert dat het stucwerk niet mooi recht en vlak is en dat hij dat beter kan. Nou, dat weet ik wel zeker, maar er staat een bed dat lekker ligt en er is een badkamer. Dikke prima.
Er is een Outlet-Mall in Barstow en daar moeten we natuurlijk eerst even kijken. We rijden naar een verlaten mall, allemaal dichte panden en geen winkels. We vonden het er al zo rustig. Erik plaagt me ook nog als ik enigszins beteuterd naar de auto terug loop. Dan blijkt de outlet verhuisd te zijn naar de andere kant van de grote weg en Erik had dat natuurlijk allang gezien. Lelijkaard! Er gaan dus naar de overkant, hier zijn we al eens eerder geweest, herinneren we ons. Er zijn niet erg veel winkels die onze interesse hebben en na 2 houden we het voor gezien.
Nu gaan we naar Rainbow Basin Natural Area. Een leuk rit over een smalle onverharde weg tussen de rotsen door. Daarna is Erik nog niet uitgekeken op de onverharde weggetjes die in overvloedig aanwezig zijn en rijden we op steeds hobbeligere paadjes. Erik geniet terwijl ik hobbel. Nee hoor, ik geniet ook maar ben ook blij als we op een gegeven moment weer op een gewone weg rijden. De onverharde hobbelweg bevat ook veel keien en rotsen en ik geloof dat Erik serieus zijn best doet om op de valreep alsnog een lekke band te krijgen door hier te gaan rijden. Maar het gaat goed, tot zover geen lekke band. Nog 1 dag....
Het is al donker als we een hapje gaan eten. Gelukkig komen we er pas op de laatste dag achter hoe lekker de chocolade- milkshake van de Carl's Jr. is, want anders hadden we weer een ongezonde dikmaker aan ons favorietenlijstje kunnen toevoegen.
We verblijven in een Motel aan de oude route 66. De man, een Indiër, lijkt eerst wat stug maar wordt steeds spraakzamer en geeft on een aantal tips voor wat we nog kunnen gaan zien of doen. De kamer is basic maar prima. Erik constateert dat het stucwerk niet mooi recht en vlak is en dat hij dat beter kan. Nou, dat weet ik wel zeker, maar er staat een bed dat lekker ligt en er is een badkamer. Dikke prima.
Er is een Outlet-Mall in Barstow en daar moeten we natuurlijk eerst even kijken. We rijden naar een verlaten mall, allemaal dichte panden en geen winkels. We vonden het er al zo rustig. Erik plaagt me ook nog als ik enigszins beteuterd naar de auto terug loop. Dan blijkt de outlet verhuisd te zijn naar de andere kant van de grote weg en Erik had dat natuurlijk allang gezien. Lelijkaard! Er gaan dus naar de overkant, hier zijn we al eens eerder geweest, herinneren we ons. Er zijn niet erg veel winkels die onze interesse hebben en na 2 houden we het voor gezien.
Nu gaan we naar Rainbow Basin Natural Area. Een leuk rit over een smalle onverharde weg tussen de rotsen door. Daarna is Erik nog niet uitgekeken op de onverharde weggetjes die in overvloedig aanwezig zijn en rijden we op steeds hobbeligere paadjes. Erik geniet terwijl ik hobbel. Nee hoor, ik geniet ook maar ben ook blij als we op een gegeven moment weer op een gewone weg rijden. De onverharde hobbelweg bevat ook veel keien en rotsen en ik geloof dat Erik serieus zijn best doet om op de valreep alsnog een lekke band te krijgen door hier te gaan rijden. Maar het gaat goed, tot zover geen lekke band. Nog 1 dag....
Het is al donker als we een hapje gaan eten. Gelukkig komen we er pas op de laatste dag achter hoe lekker de chocolade- milkshake van de Carl's Jr. is, want anders hadden we weer een ongezonde dikmaker aan ons favorietenlijstje kunnen toevoegen.
Dat doen we nu dus op de laatste dag maar misschien zijn er het de volgende keer wel weer vergeten.
In het motel leg ik mijn kleren voor morgen klaar. Raar hoor, dat we weer weggaan. De lange spijkerbroek ligt klaar, maar die trek ik pas op het vliegveld aan. Het is hier nog veel te lekker warm en morgen in Las Vegas ook. We vliegen morgen pas aan het einde van de middag zodat we morgen lekker nog een groot deel van de dag kunnen genieten.
Krampachtig proberen we de vakantie en het bijbehorende gevoel zo lang mogelijk vast te houden. En dat lukt aardig. Er gaan morgen weer lekker genieten en we gaan ook genieten van de terugreis. Ook een deel van een fantastische vakantie. Maar nu ga ik eerst slapen.
Welterusten.
In het motel leg ik mijn kleren voor morgen klaar. Raar hoor, dat we weer weggaan. De lange spijkerbroek ligt klaar, maar die trek ik pas op het vliegveld aan. Het is hier nog veel te lekker warm en morgen in Las Vegas ook. We vliegen morgen pas aan het einde van de middag zodat we morgen lekker nog een groot deel van de dag kunnen genieten.
Krampachtig proberen we de vakantie en het bijbehorende gevoel zo lang mogelijk vast te houden. En dat lukt aardig. Er gaan morgen weer lekker genieten en we gaan ook genieten van de terugreis. Ook een deel van een fantastische vakantie. Maar nu ga ik eerst slapen.
Welterusten.
🔙
🇺🇸
Lekke band?
🦉
Palm Spring