Vanochtend al vroeg wakker! Het moment van vertrek staat voor de deur. Het was inderdaad nogal donker in de gang............ Maar zogezegd dat was het vertrek wat voor de deur stond en zo het licht van buiten blokkeerde. Geen reden tot paniek!
Donderdag , 23 juli
Jaargang 1, 10 ct
Pahrump
Quiz!
Win een originele Death Valley beker!
Win een originele Death Valley beker!
Een verslag van een drukke dag.
Vandaag gaan we eindelijk naar de Titus Canyon. We zijn er met onze jongens doorgereden 2 jaar geleden, schitterend! Dat willen we graag nog een keer doen.
En inderdaad, het is er schitterend. We rijden, lopen en verzamelen oude roestige spijkers en blikjes van ghosttowns. Natuurlijk maken we ook veel foto's die echter nooit kunnen weergeven hoe mooi het er echt is. In totaal zijn we ongeveer 5 uur in de canyon.
Nu naar Stovepipe Wells, een klein plaatsje in Death Valley. We kopen een paar souvenirs in de General Store. Zo "general" is-ie niet, het is gewoon een "giftshop". Wel leuk.
Een hike door de Grotto Canyon staat op het programma. Eerst een een stukje hobbelweg en daarna lopen. Het is 40 graden en dat valt dus mee. Het is niet zo heet als vorig jaar en als 2 jaar geleden. Wel warm genoeg, hoor, voor een pittige wandeling. We zweten wat af. We klimmen en klauteren over rotsblokken en gaan best wel hoog. Naar beneden is ook een kunst, moeilijker dan omhoog, maar wel minder zwaar. Als we weer beneden zijn gaan we in de schaduw zitten uitpuffen en drinken. We vonden het allebei erg leuk, maar wel vermoeiend.
Nu willen we nog naar Keane Spring, een wandeling van ongeveer 1 mijl, maar wel eerst weer hobbelweg. De hobbelweg was lastig te vinden, maar de wandel trail nog moeilijker. We lopen eerst verkeerd en hebben ons kompas meegenomen. Je ziet hier geen paadjes en alles lijkt op elkaar. We vinden de route gelukkig terug en lopen naar de Spring. Een oase in de woestijn, een boom, riet, begroeiing en (stront)vliegen. Hele fanatieke die steeds om je hoofd zoemen.
Als we terug bij de auto zijn ben ik blij dat ik zit. Best wel moe. Ik verlang naar een douche en een lekker hapje eten.
Op de terugweg komen we langs Rhyolite, een ghosttown vlakbij Beatty. We hebben er al 2 jaar foto's gemaakt, maar ach, misschien maken we vandaag nog wel mooiere.
Vandaag gaan we eindelijk naar de Titus Canyon. We zijn er met onze jongens doorgereden 2 jaar geleden, schitterend! Dat willen we graag nog een keer doen.
En inderdaad, het is er schitterend. We rijden, lopen en verzamelen oude roestige spijkers en blikjes van ghosttowns. Natuurlijk maken we ook veel foto's die echter nooit kunnen weergeven hoe mooi het er echt is. In totaal zijn we ongeveer 5 uur in de canyon.
Nu naar Stovepipe Wells, een klein plaatsje in Death Valley. We kopen een paar souvenirs in de General Store. Zo "general" is-ie niet, het is gewoon een "giftshop". Wel leuk.
Een hike door de Grotto Canyon staat op het programma. Eerst een een stukje hobbelweg en daarna lopen. Het is 40 graden en dat valt dus mee. Het is niet zo heet als vorig jaar en als 2 jaar geleden. Wel warm genoeg, hoor, voor een pittige wandeling. We zweten wat af. We klimmen en klauteren over rotsblokken en gaan best wel hoog. Naar beneden is ook een kunst, moeilijker dan omhoog, maar wel minder zwaar. Als we weer beneden zijn gaan we in de schaduw zitten uitpuffen en drinken. We vonden het allebei erg leuk, maar wel vermoeiend.
Nu willen we nog naar Keane Spring, een wandeling van ongeveer 1 mijl, maar wel eerst weer hobbelweg. De hobbelweg was lastig te vinden, maar de wandel trail nog moeilijker. We lopen eerst verkeerd en hebben ons kompas meegenomen. Je ziet hier geen paadjes en alles lijkt op elkaar. We vinden de route gelukkig terug en lopen naar de Spring. Een oase in de woestijn, een boom, riet, begroeiing en (stront)vliegen. Hele fanatieke die steeds om je hoofd zoemen.
Als we terug bij de auto zijn ben ik blij dat ik zit. Best wel moe. Ik verlang naar een douche en een lekker hapje eten.
Op de terugweg komen we langs Rhyolite, een ghosttown vlakbij Beatty. We hebben er al 2 jaar foto's gemaakt, maar ach, misschien maken we vandaag nog wel mooiere.
Tijdens onze rondreis door Nevada, Utah, Arizona en Californië valt op dat één soort bouwmateriaal de basis vormde voor bijna alle bouwwerken van zo rond 1900. Kies uit een van de onderstaande antwoorden en test uw kennis (of geluk)!
We lopen er war rond, maken foto's en rijden een stukje. Dan piept er iets in de auto. Ik heb mijn gordel om en ben dus onschuldig. Erik heeft zijn gordel ook om....shit, we verliezen lucht uit de linker voorband en rap ook. Als Erik kijkt hoort hij de lucht eruit sissen. Gauw de spuitbus met vieze groene stinkbommen erop en spuiten maar. Dit moet gaatjes kunnen dichten als ze niet te groot zijn.
De druk in de band is veel te laag maar blijft vooralsnog stabiel. Nog goed 4 mijl naar Beatty. Ik vind het spannend! We rijden langzaam en vlak voor het plaatsje wordt de luchtdruk lager, de band loopt verder leeg!
We bereiken veilig ons motel en nu wordt het tijd voor de grote bandenwisseltruc. Boekje erbij, krik, reserveband. Gelukkig is Erik handig en niet snel in de stress dus dat lukt. Op naar de benzinepomp voor informatie over een "bandenboer" in Town. Ja, er is er een, maar die is nu dicht maar vast en zeker morgenvroeg om 8 uur weer open. We krijgen een routebeschrijving . We rijden er direct maar heen, dan weten we in ieder geval waar het is. De goede man blijkt er gewoon te zijn om half 9 's avonds. Morgen is hij er niet , hij gaat tot maandag weg, maar wil nu direct wel even kijken. Helaas, groot gat, niet te repareren en geen band op voorraad. Morgen kunnen we naar Pahrump (70 mijl van hier) gaan, daar hebben ze zeker de goede band. Mmmm, dat moet dan maar. We hopen dat het niet teveel gaat kosten, maar ja, we besluiten ons er niet druk over te maken.
We eten op keus bij Danny's en het smaakt wederom goed. Erik komt hier op het snuggere idee om Alamo (verhuurbedrijf van de auto) te benaderen.
Dus als we terug zijn bel ik in mijn beste Engels naar Alamo. Ik wordt te woord gestaan door een uiterst beleefde en behulpzame meneer die zich zelfs verontschuldigd voor het ongemak van de lekke band.... We zijn hiervoor verzekerd en de rekening kan direct naar Alamo. Gelukkig, kost ons alleen een dag, maar ja, in ieder geval geen geld. Misschien wordt het wel een hele leuke dag en Erik heeft meteen weer een excuus erbij om weer naar Amerika te willen, want nu heeft hij niet alles kunnen zien in Death Valley. Tja, zo heeft elk nadeel ook weer zijn voordeel.
Welterusten.
De druk in de band is veel te laag maar blijft vooralsnog stabiel. Nog goed 4 mijl naar Beatty. Ik vind het spannend! We rijden langzaam en vlak voor het plaatsje wordt de luchtdruk lager, de band loopt verder leeg!
We bereiken veilig ons motel en nu wordt het tijd voor de grote bandenwisseltruc. Boekje erbij, krik, reserveband. Gelukkig is Erik handig en niet snel in de stress dus dat lukt. Op naar de benzinepomp voor informatie over een "bandenboer" in Town. Ja, er is er een, maar die is nu dicht maar vast en zeker morgenvroeg om 8 uur weer open. We krijgen een routebeschrijving . We rijden er direct maar heen, dan weten we in ieder geval waar het is. De goede man blijkt er gewoon te zijn om half 9 's avonds. Morgen is hij er niet , hij gaat tot maandag weg, maar wil nu direct wel even kijken. Helaas, groot gat, niet te repareren en geen band op voorraad. Morgen kunnen we naar Pahrump (70 mijl van hier) gaan, daar hebben ze zeker de goede band. Mmmm, dat moet dan maar. We hopen dat het niet teveel gaat kosten, maar ja, we besluiten ons er niet druk over te maken.
We eten op keus bij Danny's en het smaakt wederom goed. Erik komt hier op het snuggere idee om Alamo (verhuurbedrijf van de auto) te benaderen.
Dus als we terug zijn bel ik in mijn beste Engels naar Alamo. Ik wordt te woord gestaan door een uiterst beleefde en behulpzame meneer die zich zelfs verontschuldigd voor het ongemak van de lekke band.... We zijn hiervoor verzekerd en de rekening kan direct naar Alamo. Gelukkig, kost ons alleen een dag, maar ja, in ieder geval geen geld. Misschien wordt het wel een hele leuke dag en Erik heeft meteen weer een excuus erbij om weer naar Amerika te willen, want nu heeft hij niet alles kunnen zien in Death Valley. Tja, zo heeft elk nadeel ook weer zijn voordeel.
Welterusten.
Schrijf eens naar ons:
