aan te slepen is.
Na een tank- en toiletstop (jaja het gaat redelijk goed) weer verder, op naar ons volgend National Park, het Petrified Forrest. We hebben inmiddels al afgesproken dat er vandaag niet gehiked gaat worden gezien de lichamelijke toestand van Annette.
Dan maar vanuit de auto zoals een echte toerist dit hier doet, wij noemen dit een 'Japanees Toerist'. Raampje openen, je camera naar buiten voor een foto, raampje weer dicht en dit dan het liefst nog zonder dat de auto tot stilstand komt.......
Het National Park is geheel in stijl met de omgeving waarover ik zo even sprak.
Hetgeen waar we beide wel van onder de indruk waren zijn de reusachtige versteende bomen die soms bij bossen (haha...) uit de rotsen tevoorschijn komen. We proberen ons voor te stellen dat hier 250 miljoen jaar geleden een weelderig bos stond in plaats van de vlakte waar we nu overheen rijden. De bomen die in die tijd zijn omgevallen zijn bedolven onder allerlei sediment en zo afgesloten van de buitenlucht. Langzamerhand is hout van de bomen vervangen door allerlei mineralen en zo versteend. Goed, na deze les geologie snel het park uit, rechtsaf naar Holbrook. Deze plaats ligt ongeveer op een half uur rijden vanaf het park.
In Holbrook aangekomen hebben we het hotel vrij snel gevonden. Het hotel ligt langs de Route 66, een oude weg van oost naar west Amerika. Van de weg zelf is niet veel meer over en we moeten dan ook ons best doen om hem te ontdekken tussen het struikgewas en onder de huidige snelweg. Ook de vele verlaten servicestations en hotels onderweg geven nog enig houvast. Ik vind dit een fascinerend stukje Amerika die we morgen zeker verder gaan ontdekken, al dan niet vanuit de auto!
Is dit nu een kort overzicht of niet?
Hopelijk morgen weer jullie vertrouwde schrijfster, beterschap en tot morgen.

Moi !

Jaargang 2, 55ct
22 september

Erik & Annette Gazette

Helaas lieve lezers jullie zullen het met mijn verhaal moeten doen, mijn medeschrijfster ligt op dit moment uitgeteld op bed. Dus geen uitgebreide verhalen vandaag maar een kort overzicht.
Zoals gisteren al was aangekondigd willen we vandaag op tijd vertrekken naar Holbrook Arizona, een rit van meer dan 5 uur. Echter ging vandaag niet helemaal volgens onze planning. Nee, geen lekke band of teenproblemen maar 'inwendige mens problemen'. Annette werd vanochtend wakker met buikkrampen en heeft vervolgens meerdere malen het toilet bezocht (de tel ben ik inmiddels kwijt maar ik laat dit graag aan de fantasie van de lezers over........).
De meegebrachte medicijnen tegen dit soort problemen bleken over de houdbaarheidsdatum te zijn zodat ik alleen naar de lokale supermarkt vertrok om 'verse medicijnen' te halen.
En passant hield de radio in de auto er ook mee op en begon hij ook nog te mekkeren over een 'low oil pressure'. Dus nadat ik de medicijnen bij de patiënt had afgeleverd ben ik nog even naar de garage gereden.
De olie was in orde, de radio niets aan te doen.
Terug bij het hotel zat mijn vrouw met iets meer kleur op het bed.
"Ik ben er wel klaar voor", sprak ze dapper.
Snel nog langs de receptie om uit te checken. We kregen daar zowaar nog ons geld terug voor de door ons geannuleerde nacht (erg netjes trouwens van de vriendelijke manager).
Ik geloof dat we beide letterlijk met samengeknepen billen zijn vertrokken vanuit Durango.
Zogezegd een rit van meer dan 5 uur beginnend in Colorado dan door New Mexico en om te eindigen in Arizona. Een groot deel van de reis gaat door Indianenland, de Navajo indianen. Nu hadden we beide nog de herinneringen van vorig jaar van onze reis naar Tuba City voor ogen.
Die herinneringen kwamen gelijk weer boven! Wat een desolate, uitgestrekte, kale, winderige, deprimerende omgeving!
Ik denk dat de antidepressiva hier niet

the

Versteend hout
Petrified Forrest

Selfie van de dag

Hard werken tijdens de vakantie

R
O
U
T
E

6
6