Vandaag zou eigenlijk Erik het verslag moeten doen, want dit is helemaal zijn dag (opm. Erik; Annette schrijft net zo snel als ze spreekt dus laat ik het maar aan haar over......).
Vanmorgen rijden we naar White Water, een naam die ons enigszins vreemd in de oren klinkt in deze uitgestrekte droogte. Het schijnt dat er hier enorme hoeveelheden water kunnen stromen na een regenperiode, zo erg zelfs dat je op sommige plekken niet eens met de auto kan en mag rijden. Dit is nu echter niet het geval, droogte alom. Zo lijkt het tenminste. We zetten de auto ergens langs de kant en lopen door een opgedroogde rivierbedding. Het is nauwelijks voor te stellen dat het hier überhaupt nat kan zijn.
We proberen maar weer eens goud te pannen en alhoewel we steeds niets vinden blijft het leuk en spannend om te doen. Omdat er geen water is moet we droog pannen, geen idee hoe dat moest en binnen een mum van tijd zijn we in 2 grote stofwolken veranderd. Ik geloof dat we het best goed doen, maar er is gewoon niets.
We rijden verder en komen aan het einde van een doodlopende weg uit bij een ranger station. Hier zijn een aantal hikingtrails en er is water in een riviertje!! Echt waar, smal en ondiep, maar er loopt echt een riviertje. We besluiten de rivier te volgen en stiekem onze goudpannen mee te nemen, want het mag hier vast niet en we vragen ook maar niet. We lopen voor mijn gevoel een heel eind door mul zand en over keien in de brandende zon. Zo nu en dan stoppen we even om goud te zoeken. Uiteraard vonden we weer niets, maar ach.
Als we terug rijden besluiten we in Palm Springs in het Visitors Center te gaan vragen naar goudzoeker locaties, maar helaas weten ze het daar niet.
Dan maar naar het Aircraft Museum. Erik wilde hier vorig jaar eigenlijk ook al heen, maar toen kwam het er niet van.
We zijn er om 14.30 en denken dat we makkelijk om 17.00 uitgekeken zijn, want dat sluit het museum. Het is echter zo leuk, interessant, zoveel te zie, zoveel enthousiaste medewerkers die veel vertellen, dat we ons op het laatst nog moeten haasten om een T-shirt te kunnen kopen in de gift shop om 16.58.
Helaas kan ik geen details van de vliegtuigen geven, want ik heb er simpelweg geen verstand van, maar we worden rondgeleid in een vliegtuig dat aan alle kanten kan schieten en bombarderen. Er kunnen 10 bemanningsleden in. Ze noemen het vliegtuig een B17 " Flying Fortress". Ik heb er nooit van gehoord maar Erik natuurlijk wel. De man die ons rondleid verteld met veel enthousiasme over het vliegtuig en over de tweede wereld oorlog. Erik snapt er alles van en praat lekker mee. Ik luister maar en glimlach weer beleefd, zoals ik wel vaker doe als het me boven de pet gaat.
Terug bij het huisje zwengelt Erik de BBQ aan en bakt hamburgers, die ik vervolgens vakkundig omtover tot een echte Big Tasty compleet met bacon. (Jaja Nick, pas maar op, je krijgt concurrentie).
Na het eten gaan we nog even shoppen en kopen allebei een nieuwe portemonnee, niet dat er nog geld is wat er in kan na de vakantie......
Op de terugweg rijden we naar White Water om sterren te kijken, dezelfde plek waar we de ochtend begonnen in onze zoektocht naar goud. Het is er pikdonker en ik heb steeds het gevoel dat er Mountain lions en beren ons staan te begluren. We staan in de bak van de pick-up, dit al voor de veiligheid. Na een tijdje denk ik van alles te horen en wil toch liever veilig in de auto zitten. We rijden nog een stukje in de hoop misschien nog overstekend wild (en dan geen hert, maar WILD wild) te zien, maar helaas.
We zijn moe als we weer terugkomen en dit verslag schrijven, maar als we het nu niet bijhouden dan weet ik straks helemaal niet meer wat we wanneer en en waar hebben gedaan. We doen hier ook zoveel! Het lijkt wel 6 weken geleden dat we uit Nederland vertrokken zijn.
En ik hoop dat de komende dagen ook lijken op weken want het is intussen al maandag. En zaterdag........daar denken we nog maar even niet aan.
Welterusten maar weer en tot morgen!
Vanmorgen rijden we naar White Water, een naam die ons enigszins vreemd in de oren klinkt in deze uitgestrekte droogte. Het schijnt dat er hier enorme hoeveelheden water kunnen stromen na een regenperiode, zo erg zelfs dat je op sommige plekken niet eens met de auto kan en mag rijden. Dit is nu echter niet het geval, droogte alom. Zo lijkt het tenminste. We zetten de auto ergens langs de kant en lopen door een opgedroogde rivierbedding. Het is nauwelijks voor te stellen dat het hier überhaupt nat kan zijn.
We proberen maar weer eens goud te pannen en alhoewel we steeds niets vinden blijft het leuk en spannend om te doen. Omdat er geen water is moet we droog pannen, geen idee hoe dat moest en binnen een mum van tijd zijn we in 2 grote stofwolken veranderd. Ik geloof dat we het best goed doen, maar er is gewoon niets.
We rijden verder en komen aan het einde van een doodlopende weg uit bij een ranger station. Hier zijn een aantal hikingtrails en er is water in een riviertje!! Echt waar, smal en ondiep, maar er loopt echt een riviertje. We besluiten de rivier te volgen en stiekem onze goudpannen mee te nemen, want het mag hier vast niet en we vragen ook maar niet. We lopen voor mijn gevoel een heel eind door mul zand en over keien in de brandende zon. Zo nu en dan stoppen we even om goud te zoeken. Uiteraard vonden we weer niets, maar ach.
Als we terug rijden besluiten we in Palm Springs in het Visitors Center te gaan vragen naar goudzoeker locaties, maar helaas weten ze het daar niet.
Dan maar naar het Aircraft Museum. Erik wilde hier vorig jaar eigenlijk ook al heen, maar toen kwam het er niet van.
We zijn er om 14.30 en denken dat we makkelijk om 17.00 uitgekeken zijn, want dat sluit het museum. Het is echter zo leuk, interessant, zoveel te zie, zoveel enthousiaste medewerkers die veel vertellen, dat we ons op het laatst nog moeten haasten om een T-shirt te kunnen kopen in de gift shop om 16.58.
Helaas kan ik geen details van de vliegtuigen geven, want ik heb er simpelweg geen verstand van, maar we worden rondgeleid in een vliegtuig dat aan alle kanten kan schieten en bombarderen. Er kunnen 10 bemanningsleden in. Ze noemen het vliegtuig een B17 " Flying Fortress". Ik heb er nooit van gehoord maar Erik natuurlijk wel. De man die ons rondleid verteld met veel enthousiasme over het vliegtuig en over de tweede wereld oorlog. Erik snapt er alles van en praat lekker mee. Ik luister maar en glimlach weer beleefd, zoals ik wel vaker doe als het me boven de pet gaat.
Terug bij het huisje zwengelt Erik de BBQ aan en bakt hamburgers, die ik vervolgens vakkundig omtover tot een echte Big Tasty compleet met bacon. (Jaja Nick, pas maar op, je krijgt concurrentie).
Na het eten gaan we nog even shoppen en kopen allebei een nieuwe portemonnee, niet dat er nog geld is wat er in kan na de vakantie......
Op de terugweg rijden we naar White Water om sterren te kijken, dezelfde plek waar we de ochtend begonnen in onze zoektocht naar goud. Het is er pikdonker en ik heb steeds het gevoel dat er Mountain lions en beren ons staan te begluren. We staan in de bak van de pick-up, dit al voor de veiligheid. Na een tijdje denk ik van alles te horen en wil toch liever veilig in de auto zitten. We rijden nog een stukje in de hoop misschien nog overstekend wild (en dan geen hert, maar WILD wild) te zien, maar helaas.
We zijn moe als we weer terugkomen en dit verslag schrijven, maar als we het nu niet bijhouden dan weet ik straks helemaal niet meer wat we wanneer en en waar hebben gedaan. We doen hier ook zoveel! Het lijkt wel 6 weken geleden dat we uit Nederland vertrokken zijn.
En ik hoop dat de komende dagen ook lijken op weken want het is intussen al maandag. En zaterdag........daar denken we nog maar even niet aan.
Welterusten maar weer en tot morgen!
Latest updates
Maandag 21 juli
Palm Springs
California
E & A 2014