Dapper gaan we van start. Het gaat vrij stijl omhoog en we weten dat we ook weer naar beneden moeten uiteindelijk. Het is intussen een uur of 15.00, dus veel tijd hebben we al niet meer. Het is al met al 2,6 mijl (ruim 4 km) heen en dan dus ook weer 2,6 mijl terug. We zwoegen, hijgen en puffen en het zweet staat ruimschoots overal, maar vooral tussen de rug en de rugtas. We komen hoger en hoger. Het begint ook steeds harder te waaien en het koelt behoorlijk af. De moed begint ons in de schoenen te zakken, elke keer als we bij de berg omhoog kijken, lijkt het alsof we niets zijn opgeschoten. Uiteindelijk lijkt het of we het gaan halen, het is nog 1 km zo ongeveer. Dat is best veel als je al erg moe bent, maar wel te doen. Echter de wind, de dalende temperatuur en de grijze lucht die verderop op dezelfde hoogte tussen de bergen hangt, doet ons besluiten om te keren en terug te gaan. Als we bijna weer beneden zijn, na een stijle, snelle en spannende afdaling, voelen we zo nu en dan een regendrup. Bij de auto aangekomen begint het echt wat te regenen. Snel stappen we in de auto en het begint steeds harder te regenen. De temperatuur zakt binnen enkele minuten van 20 graden naar 10 graden en vervolgens naar 3 graden. We vinden het jammer dat we niet boven geweest zijn en naar goud hebben kunnen pannen, maar we zijn wel blij met de beslissing eerder terug te gaan. We zijn moe en bezweet en worden zo langzaamaan steeds kouder. De trui gaat aan en Erik draait de verwarming in de auto hoog op. Lekker.
We hebben toch maar weer bijna 6 kilometer gelopen en hierbij bijna 500 meter omhoog.
We vinden dat we wel weer wat te eten verdiend hebben en aangezien de salade van de Burger King vele malen lekkerder is dan die van de Mac, gaan we vandaag naar de Burger King. Ach ja, snel en makkelijk. Zo gaat dat in de vakantie. Ik geloof niet dat ik bang hoef te zijn dat ik aankom deze vakantie, zelfs niet met de vele keren naar de fast-food. Zelfs Erik, die wel patat en hamburgers eet, valt hier af. We komen straks als afgetrainde atleten thuis.....
Vanavond lekker even niksen en een !

Jaargang 2, 55ct
20 september

Erik & Annette Gazette

Geslapen tot na 7 uur!
Vandaag gaan we op zoek naar goud, gewoon omdat het leuk is.
Gisteren zijn we door Ouray gekomen en daar willen we vandaag weer heen gewapend met goudpannen. We komen eerst door Silverton, waar, zoals de naam al doet vermoeden, vroeger (zelfs tot 1998) zilver, maar ook lood, zink en koper gewonnen werd. Het visitor center ligt op de route, dus we gaan vragen of er hier misschien ook naar goud gepand kan worden. Een aardige mevrouw wijst ons 2 plaatsen aan. We kiezen er eentje waar ook nog 2 oude mijnen op de route liggen.
Vandaag is het Erik zijn dag en hij mag vandaag beslissen wat hij wil gaan doen en waar. Tot nu toe is er van het goudpannen nog niks gekomen. We parkeren de auto bij de tweede mijn en nemen hier eerst een kijkje. Ook echt iets voor Erik.
Dan gaan we naar de rivier om een plekje te zoeken om te pannen. Het is er mooi en de temperatuur is goed. Het is vandaag bewolkt maar wel aangenaam.
Na een tijdje met onze pannen in de weer geweest te zijn en de sluicebox te hebben uitgewassen, hebben we het hier wel gezien. We gaan nog langs de andere verlaten mijn. We klimmen en klauteren tot we alles gezien hebben. Alle verlaten mijnen met bijbehorend materieel en bijgebouwen blijven gewoon staan. Alles achterlaten en gewoon weggegaan. Alles is nu aan het instorten, verroesten en verrotten. Er blijft niet veel van over dan een hoopje troep. Rare jongens, die Amerikanen.
We gaan nu eerst even door het plaatsje Silverton, een echt oud mijnwerkersstadje. Je waant je hier nog echt in het wilde westen. Erg leuk en opnieuw vriendelijke mensen.
Na het stadje doorgeslenterd te zijn, voelen we onze benen. Al die wandelingen en de hoogteverschillen beginnen we toch wel te voelen.
Blij dat we weer bij de auto zijn en kunnen zitten, rijden we nu door naar Ouray. Aangekomen blijkt dat het nog een behoorlijke wandeling is met een behoorlijke klim, om bij de rivier te komen. Maar het is vandaag Erik zijn dag en we zullen toch verdikke ook nog hier pannen en nu ook eens iets vinden.

the

Beetje met het verslag aan de gang. Ik denk dat we op tijd gaan slapen vanavond. De weersverwachting is dat het morgenvroeg om een uur of zes gaat onweren, dan word ik toch wel wakker. Verder lijkt het droogte blijven tot de avond. Afwachten.
Wat we morgen gaan doen blijft nog een verrassing, zowel voor jullie als voor ons, we hebben namelijk nog geen vaste plannen.
Aju, tot morgen