Erik & Annette Gazette

the

Wegens een tegenvallend aantal inzendingen is de inzendtermijn verlengd tot en met 24 juni.

Maandag, 19 juni

Termijn verlengd

Klik hier voor de prijsvraag!!!

Altijd een beetje discutabel en onduidelijk wanneer de ene dag ophoudt en de andere dag begint op een reisdag met een tijdsverschil van 9 uur. En aangezien Erik het verslag van gisteren geschreven heeft (waarvoor dank), was hij degene die besloten heeft dat de dag eindigde aan de gate alwaar we incheckten in Las Vegas om naar Detroit te vliegen.... Dan begin ik dan maar, alhoewel het toen nog ruimschoots 18 juni was. Maar door het tijdsverschil van 3 uur was het in Detroit al wel ongeveer 22:30 toen we vanaf daar richting Amsterdam gingen.
Maar goed, het eerste deel van onze terugreis, van Las Vegas naar Detroit verloopt voorspoedig. We kunnen door de douane via een pre-check-in, geen idee waarom en waarvoor, maar we zijn erdoor voor we er erg in hebben. Niks geen schoenen uit en geen rij...
En omdat we samen in het vliegtuig een film kijken is ook de reistijd ook redelijk snel voorbij. Nu duurt de vlucht ook slechts een uur of 4, dus dat is (zeker aan het begin van de reis) goed te doen.
Met een overstaptijd van een uur hoeven we niet eerst onze koffers te halen en weer in te checken, maar gaan deze in een keer door van het ene in het andere vliegtuig.
Weer lekker snel en het vliegtuig heeft een verwachte reistijd van 6.45 minuten. Ook korter dan het schema en dus weer voorspoedig.
Als we even onderweg zijn en net boven Canada vliegen, wordt een vrouw een paar rijen schuin voor ons onwel en valt flauw. Ze is niet aanspreekbaar en er wordt omgeroepen of er zich in het vliegtuig een arts bevindt. Het duurt even en ik krijg bijna de neiging om me er dan toch maar mee te gaan bemoeien, maar gelukkig meldt zich een arts en ook nog een verpleegkundige. Het personeel van Delta blijft rustig, regelt dat mw. kan liggen, zorgt voor de andere passagiers die hiervoor hun plaats moeten afstaan, lopen rond met de al enige tijd krijsende baby de vrouw en stellen de echtgenoot en familieleden gerust. Toppers!
Even vrezen we dat de, tot nu toe zo voorspoedige reis, onderbroken zal gaan worden door een tussenlanding of een terugreis naar Detroit. Gelukkig komt de vrouw bij en kan ze (en wij dus ook) de reis voortzetten. Ze ziet wel zo wit als een laken, zelfs nog al we uren later in Amsterdam geland zijn.
We slapen zowaar een paar uur in het vliegtuig en hierdoor is ook deze reis zo voorbij.
Koffers halen en door de douane. Wel weer wat teveel gekocht (...), maar als je door het poortje "niets aan te geven" loopt met een onschuldige blik, is dat vaak voldoende. En met een nieuwe iPad in de tas is dat dan ook wat we doen. Helaas... "Waar komen we vandaan? Hebben we nog wat gekocht of gekregen? Of we even aan de zijkant komen staan, dan komt er nog een collega" Poep, dat is de bedoeling niet! De man kijkt met een schuin oog naar onze grote koffers en Erik legt meteen maar even uit dat ene vol zit met goudpannen en en spullen om goud te mijnen, waarop ik enthousiast vertel over de mijn en Erik vraag het goud te laten zien. De aangekomen collega bewondert het goud ook en na een kort praatje over goud en goudzoeken, waarbij we een tour van harte aanbevelen, mogen we ( zonder verdere controle) verder.. pffff. Werd het bijna toch nog een dure iPad 😅.

Terugreis deel 2

Op Schiphol nemen we genoegen met een trein waar we in Zwolle moeten overstappen. Het is wel zo'n vreselijke dubbeldekker waar je dus met je koffers nog minder kan dan bij een gewone trein, maar die wel al om 12:34 vertrekt. In het halletje waar we dan maar weer willen gaan zitten, staan 3 fietsen die de klapstoeltjes blokkeren, want het halletje is ook voor fietsen. Dat wordt dus (weer) staan tot Zwolle.
We doen ons beklag bij 2 zeer geschikte conducteurs, die aanbieden de koffers in een afgesloten ruimte te zetten waar ze dan in Zwolle weer uithalen. Super, kunnen we in een gewone coupe zitten. In Zwolle stappen we over in een gereedstaande intercity naar Groningen. Een gewone trein, maar dan nog kan je niet met 2 groten en 2 kleine koffers in een coupe zitten. De koffers passen met geen mogelijkheid in de bagageruimte boven de zitplaatsen. Het halletje dan maar weer eens. Het is er erg warm en de conducteur adviseert een coupe met airco. Tja, geen ruimte voor de koffers. We blijven zitten. Er wordt door een aardige dame gevraagd of we mee willen doen aan een enquete van de NS over deze specifieke reis. Graag! De enquete wordt dan via de mail verzonden, maar je mag nu vast een cijfer geven. We geven een 2, want we konden in ieder geval zitten....
In Groningen staan, traditiegetrouw Jonathan en Marya al te wachten. Ik ben blij mijn lieve mannetje weer een knuffel te kunnen geven. Mijn andere mannetje is op school, druk mijn zijn allerlaatste voorstelling waarvan de try-out vanavond is. Die moet ik dan morgen maar knuffelen. We droppen Marya in Lewenborg, want ze heeft wat last van de warmte. Geen wonder, want ook in Nederland zijn er tropische temperaturen.

Zoals altijd als wij met vakantie zijn, of dit nu in september, juli of mei/juni is...
Thuis wacht mannetje nummer drie voor een knuffel. En de katten natuurlijk. Belle probeert direct alle koffers uit als ligplaats en laat de uit Las Vegas meegebrachte kussentjes subtiel links liggen😏.
Het huis staat er nog en de woonkamer is netjes. Dikke prima,
Mijn ouders komen nog even langs voor een bliksembezoek en een kopje koffie. We bewonderen de tuin en alles wat zo ontzettend gegroeid is, dankzij hun goede zorgen.
Als Sanne na haar schooldag gearriveerd is eten we met z'n vijven patat, what else! En natuurlijk chocolaatjes na die tijd..... Gezellig! Jammer dat Michael en Moes er niet zijn, maar afstuderen is ook best belangrijk (😉).
Langzaamaan komen we in ons hoofd ook een beetje in Nederland terug en als Nick 's avonds per ongeluk een bal bij buurman Harry door de ruit schiet zijn we helemaal weer terug😉.
We kruipen rond 22:30 uur voor het eerst sinds 3,5 week weer in ons eigen bedje. Welterusten en tot volgend jaar......(?)
😘

Prijsvraag gesloten