Zondag, 19 juli

Jaargang 1, 10 ct

Naar het Noorden!

Wil je rijk worden?
Koop een staatslot!

Gezocht:
Goud en beren

140 miles

Vandaag reizen we af, verder over de scenic byway 395, naar Coleville. We zijn erg benieuwd, op het plaatje van de booking site zag het er erg idyllisch uit. Beter dan vanwaar we nu vertrekken. We hadden ons al afgevraagd waarom ze geen betere foto's op de site geplaatst hadden, maar het was gewoon niet beter. Hilarisch, deksels die op geen enkele pan passen, geen 2 gelijke kopjes, lege stokoude keukenkastjes. Niet te beschrijven, maar we vonden het er hartstikke leuk! Afwachten dus of het er nu ook net zo uit ziet als op de plaatjes.
De dag begint opnieuw met mooi weer en onderweg zijn de uitzichten ook weer schitterend. We razen over hoge bergen, ons Rode Monster heeft hier geen problemen mee, en door piepkleine dorpjes waarvan de helft van de huizen mooi en de andere helft vervallen is. Onderweg doen we nog een hike en een zandweggetje, super! Ook pannen we natuurlijk ergens naar goud. Erik had opgezocht waar dat kon en mocht. Een prachtig plekje vlakbij de weg maar volledig uit het zicht door de begroeiing. We doen ons best maar vinden helaas niks. We hebben het wel naar onze zin en dat is het belangrijkste.
Als we in Coleville aankomen is het nog maar 2 uur. Het hotel heet Meadowcliff Resort. Het klinkt veelbelovend en dat is het dan ook. Het is hier prachtig, de plaatjes hebben niet gelogen.
Onderweg hadden we al in de gaten dat we achtervolgt werden door wolken die ons intussen ingehaald

hebben. Als we om 3 uur op pad gaan begint het wat te regenen. Maar wij laten ons natuurlijk,hierdoor niet uit veld slaan, wij zijn Nederlanders, regen is ons ding. Het stelt bovendien ook weinig voor. We gaan op zoek naar beren. Deze bevinden zich volgens de hoteleigenaar, in deze tijd van het jaar hogerop. Dus we zoeken het hogerop. Een mooi zandpad de berg op. We komen langs een stampmill en Erik is bijna net zo blij als wanneer hij een beer zou zien. We maken foto's en rijden verder. Helaas geen beren maar wel een leuk ritje. Door de regen is het gelijk fris en een stuk lopen is niet aan de orde.
We besluiten om te kijken of Coleville,

Schrijf eens naar ons:

dat een stukje verderop ligt, groter is dan het kleine Walker waar we net doorheen reden. Helaas, nog kleiner... We rijden verder tot de grens van California met Nevada. Vanaf niet is het maar een klein stukje meer naar Gardnerville, dat we nog kennen van 2 jaar geleden. En hier is een Walmart en die is in ieder geval op zondag open!
We kopen ons avondeten (niet bij de Mac): kip, salade en rijst met groenten. Weer een leuk gesprekje bij de kassa, mensen zijn hier erg vriendelijk. De afgelopen 2 weken hebben ze hier dagelijks veel regen gehad in de middag, daar zijn ze blij mee na een paar jaar van erge droogte.
We rijden terug en eten in het hotel om een uur of 8.
We gaan er vanavond niet meer uit, maar maken plannen voor morgen.
Ik her-rangschik opnieuw mijn koffer en begin me enigszins zorgen te maken over de goudpannen die er nog bij in moeten. Ach, we zien wel, het weerhoudt me er toch niet van om iets te kopen...hahaha.
Tot morgen!