Jaargang 2, 55ct
15 september
15 september
Erik & Annette Gazette
Ja hoor..... Hebben wij weer, letterlijk "weer". Maar dit vertel ik zo, het gebeurde pas aan het einde van de dag en ik wil graag bij het begin beginnen.
Vandaag opnieuw vroeg wakker en dus op tijd naar het ontbijt. Als we bij de lobby aankomen blijkt de ontbijtruimte reeds geannexeerd te zijn door hordes Chinezen. Er is geen plek meer over. We nemen ons ontbijt dan maar mee naar onze kamer, eigenlijk ook wel minstens zo leuk. Zeker met al die smakkende en boerende Chinezen.
Nu naar Canyonlands National Park. Dit park ligt erg dicht bij Arches en ik verwacht dan ook veel gelijkenis. Maar nee dus, geheel anders. Het is een enorm uitgestrekt natuurgebied, dat min of meer verdeeld is in 3 stukken. Wij bezoeken er slechts eentje van, meer is op 1 dag niet te doen.
Het park is schitterend, uitgestrekte diepe canyons zover het oog reikt.
Aangezien wij ons na een paar dagen hiken wel rekenen tot de zeer geoefende hikers, kiezen we voor een pad met de hoogste moeilijkheidsgraad maar niet een hele lange: 4,3 km met een afdaling zigzaggend langs de rotswand van 427 meter en daarna weer 4,3 km terug en dus 427 meter zigzaggend langs de rotswand weer omhoog... Als 2 berggeiten beginnen we aan de hike. Pffff, zweet overal, maar het was zeer de moeite waard. We plakken er, eenmaal boven, meteen nog 1,3 km aan vast voor een wandeling naar een uitkijkpunt. Wat een prachtig landschap en wat een prachtige uitzichten. Echt niet te geloven.
Hierna rijden we nog langs een paar punten waar veel mensen foto's staan te maken en waar je niet ver voor hoeft te lopen, maar het is ons te druk en allemaal lang niet zo mooi als tijdens onze wandelingen.
We besluiten om over een 4x4 weg terug te rijden naar Moab, een plaatsje in de buurt.
Het is daadwerkelijk een prachtig weggetje en goed te doen.
Als we weer op de verharde weg komen, komen we lang rots-schilderingen van de indianen. We stoppen en maken foto's, zoals dat hoort als toerist zijnde.
Vandaag opnieuw vroeg wakker en dus op tijd naar het ontbijt. Als we bij de lobby aankomen blijkt de ontbijtruimte reeds geannexeerd te zijn door hordes Chinezen. Er is geen plek meer over. We nemen ons ontbijt dan maar mee naar onze kamer, eigenlijk ook wel minstens zo leuk. Zeker met al die smakkende en boerende Chinezen.
Nu naar Canyonlands National Park. Dit park ligt erg dicht bij Arches en ik verwacht dan ook veel gelijkenis. Maar nee dus, geheel anders. Het is een enorm uitgestrekt natuurgebied, dat min of meer verdeeld is in 3 stukken. Wij bezoeken er slechts eentje van, meer is op 1 dag niet te doen.
Het park is schitterend, uitgestrekte diepe canyons zover het oog reikt.
Aangezien wij ons na een paar dagen hiken wel rekenen tot de zeer geoefende hikers, kiezen we voor een pad met de hoogste moeilijkheidsgraad maar niet een hele lange: 4,3 km met een afdaling zigzaggend langs de rotswand van 427 meter en daarna weer 4,3 km terug en dus 427 meter zigzaggend langs de rotswand weer omhoog... Als 2 berggeiten beginnen we aan de hike. Pffff, zweet overal, maar het was zeer de moeite waard. We plakken er, eenmaal boven, meteen nog 1,3 km aan vast voor een wandeling naar een uitkijkpunt. Wat een prachtig landschap en wat een prachtige uitzichten. Echt niet te geloven.
Hierna rijden we nog langs een paar punten waar veel mensen foto's staan te maken en waar je niet ver voor hoeft te lopen, maar het is ons te druk en allemaal lang niet zo mooi als tijdens onze wandelingen.
We besluiten om over een 4x4 weg terug te rijden naar Moab, een plaatsje in de buurt.
Het is daadwerkelijk een prachtig weggetje en goed te doen.
Als we weer op de verharde weg komen, komen we lang rots-schilderingen van de indianen. We stoppen en maken foto's, zoals dat hoort als toerist zijnde.
the
home
Neem gerust eens contact met ons op!
Klik hier
Klik hier
Ik loop langs de auto...ik hoor iets... Ja hoor, het sist en het lijkt op een steentje in de band, rara wat is het (alweer, net als vorig jaar)? De bandenspanning van linkerachterband loopt langzaam terug. Oeps, wat gaan we doen? We besluiten het steentje te laten zitten en verder naar Moab te rijden. De garages voor banden blijken gesloten te zijn na 17.30 uur. Het is nu intussen 18.30 uur.
Aan de doorgaande weg in Moab zitten 2 bandenboeren, bij één brandt er nog licht. We besluiten toch te gaan kijken en er blijkt zowaar nog wat leven in de brouwerij te zijn aan de achterzijde van het gebouw. Aan de achterzijde staan 2 dames die pech met de auto hebben en de aardige monteur helpt ze nog uit de brand. Hierna wil hij ook nog wel even naar onze band kijken. Hoera!!!
Na een geanimeerd gesprek met één van de twee dames is onze pick-up aan de beurt. Vakkundig wordt de band gedemonteerd en gerepareerd.
Kosten van de reparatie; $20.-, en dat zomaar even na werktijd. Super, wat een service!
Tijd voor wat eten bij de Mac Donalds (jaja, maar ze hebben er salade!). Als we aankomen bij de Mac blijkt de helft van de zitplaatsen bezet te zijn door.......(we zouden hier een prijsvraag van kunnen maken, ware het niet dat het antwoord te makkelijk is) Chinezen!! Al smakkend en boerend doen ze zich te goed aan hamburgers en friet (nu overdrijf ik natuurlijk wel iets, maar er werd toch wel echt duidelijk geboerd en met de mond dicht eten lijkt ook niet kunnen). En terug naar het motel.
Spullen inpakken en verslag maken.
Morgen naar Snowmass Village.
Aan de doorgaande weg in Moab zitten 2 bandenboeren, bij één brandt er nog licht. We besluiten toch te gaan kijken en er blijkt zowaar nog wat leven in de brouwerij te zijn aan de achterzijde van het gebouw. Aan de achterzijde staan 2 dames die pech met de auto hebben en de aardige monteur helpt ze nog uit de brand. Hierna wil hij ook nog wel even naar onze band kijken. Hoera!!!
Na een geanimeerd gesprek met één van de twee dames is onze pick-up aan de beurt. Vakkundig wordt de band gedemonteerd en gerepareerd.
Kosten van de reparatie; $20.-, en dat zomaar even na werktijd. Super, wat een service!
Tijd voor wat eten bij de Mac Donalds (jaja, maar ze hebben er salade!). Als we aankomen bij de Mac blijkt de helft van de zitplaatsen bezet te zijn door.......(we zouden hier een prijsvraag van kunnen maken, ware het niet dat het antwoord te makkelijk is) Chinezen!! Al smakkend en boerend doen ze zich te goed aan hamburgers en friet (nu overdrijf ik natuurlijk wel iets, maar er werd toch wel echt duidelijk geboerd en met de mond dicht eten lijkt ook niet kunnen). En terug naar het motel.
Spullen inpakken en verslag maken.
Morgen naar Snowmass Village.
Selfie van de dag
Onze dank gaat
uit naar de
superservice van:
OTR Tire Factory
South Main Street
Moab, Utah
Great service!!
uit naar de
superservice van:
OTR Tire Factory
South Main Street
Moab, Utah
Great service!!
