Vandaag vliegen we met een helikopter naar de Grand Canyon!
Omdat we al om 8.50 uur worden opgehaald en we eerst nog moeten douchen, ontbijten, koffers in de auto zetten en uit checken uit het motel, slapen we die nacht slecht. Ook omdat we nog niet in ons ritme zitten wat slapen betreft. We slapen van 2.00 tot 5.00, staan om 6.00 uur op en alles loopt op rolletjes.
Als we om 8.45 uit checken staat de chauffeur van de limousine al op ons te wachten.
We stappen in bij 2 Zwitserse dames en 2 dames uit Amerika, dames van een boerderij waar ze tussen de Amish (soort inwoners van Staphorst) wonen, stevige tantes met gevoel voor humor. Na de helikopter vlucht rolden zij letterlijk als laatste naar binnen en bleven half liggend op de bank zitten,.......kapot. Ongevraagd gaven ze ons lachend het volgende advies: "Don't get old and don't get fat".
Maar ik loop weer op die dingen vooruit!!
De helikoptervlucht is geweldig, het uitzicht overweldigend en de Grand Canyon groots. We zitten voorin en genieten volop. Dit is een ervaring die we niet hadden willen missen. Onze piloot Michael verteld tussendoor verschillende dingen over de omgeving. We landen in de Grand Canyon en eten er een broodje en drinken champagne. We maken foto's en vergapen ons aan de omgeving en aan de aan en af vliegende helikopters.
0m 12.00 uur zijn we weer terug en doen we wat boodschappen om vervolgens door te reizen naar Beatty.
Een woestijn rit van ongeveer 2 uur. Valt mee, we genieten van het uitzicht.
We checken in in El Portal Motel. Het ziet er netjes uit en de eigenaresse is behulpzaam, spraakzaam en vriendelijk.
Zo tegen 18.00 uur rijden we nog even naar een leuk spookstadje in de buurt en lopen/klimmen nog een stukje om verlaten mijnen te bekijken. De ondergaande zon zorgt voor een mooi uitgelichte omgeving en we maken dan ook volop nog foto's.
Op de terugweg besluiten we vandaag maar wel warm te gaan eten en belanden bij een klein tentje. Als we naar binnen gaan komen we eerst bij de bar. Geen eettafeltje te zien, alleen een bar in de vorm van een u. Iedereen kijkt ons aan, net een film. Allemaal van die typetjes, enigszins bijzondere, oudere mannetjes. Ze zeggen niets, eentje wijst naar achteren. En ja hoor, in de ruimte achter de kroeg kan je eten. We eten spareribs zonder drinken erbij. Mogelijk dat je het zelf in de kroeg moest halen of zo, maar we hadden geen zin om te vragen.
Na het eten rijden we naar een grote candy store waar ze ook ijs verkopen. Lekker een ijsje toe. Ik besluit te gaan voor 3 bolletjes, maar Erik raad het me af. Vooruit, dan maar 2. Als je denkt (zoals ik) dat dit gewone (Italiaanse) bolletjes zijn dan heb je het mis, 2 reuzebollen kreeg ik. Man, ik kon ze niet eens op!! Maffe Amerikanen.
De vermoeidheid begint toe te slaan, het is nu 22.00 uur en ik hoop vannacht lekker te slapen.
Welterusten maar weer.
Omdat we al om 8.50 uur worden opgehaald en we eerst nog moeten douchen, ontbijten, koffers in de auto zetten en uit checken uit het motel, slapen we die nacht slecht. Ook omdat we nog niet in ons ritme zitten wat slapen betreft. We slapen van 2.00 tot 5.00, staan om 6.00 uur op en alles loopt op rolletjes.
Als we om 8.45 uit checken staat de chauffeur van de limousine al op ons te wachten.
We stappen in bij 2 Zwitserse dames en 2 dames uit Amerika, dames van een boerderij waar ze tussen de Amish (soort inwoners van Staphorst) wonen, stevige tantes met gevoel voor humor. Na de helikopter vlucht rolden zij letterlijk als laatste naar binnen en bleven half liggend op de bank zitten,.......kapot. Ongevraagd gaven ze ons lachend het volgende advies: "Don't get old and don't get fat".
Maar ik loop weer op die dingen vooruit!!
De helikoptervlucht is geweldig, het uitzicht overweldigend en de Grand Canyon groots. We zitten voorin en genieten volop. Dit is een ervaring die we niet hadden willen missen. Onze piloot Michael verteld tussendoor verschillende dingen over de omgeving. We landen in de Grand Canyon en eten er een broodje en drinken champagne. We maken foto's en vergapen ons aan de omgeving en aan de aan en af vliegende helikopters.
0m 12.00 uur zijn we weer terug en doen we wat boodschappen om vervolgens door te reizen naar Beatty.
Een woestijn rit van ongeveer 2 uur. Valt mee, we genieten van het uitzicht.
We checken in in El Portal Motel. Het ziet er netjes uit en de eigenaresse is behulpzaam, spraakzaam en vriendelijk.
Zo tegen 18.00 uur rijden we nog even naar een leuk spookstadje in de buurt en lopen/klimmen nog een stukje om verlaten mijnen te bekijken. De ondergaande zon zorgt voor een mooi uitgelichte omgeving en we maken dan ook volop nog foto's.
Op de terugweg besluiten we vandaag maar wel warm te gaan eten en belanden bij een klein tentje. Als we naar binnen gaan komen we eerst bij de bar. Geen eettafeltje te zien, alleen een bar in de vorm van een u. Iedereen kijkt ons aan, net een film. Allemaal van die typetjes, enigszins bijzondere, oudere mannetjes. Ze zeggen niets, eentje wijst naar achteren. En ja hoor, in de ruimte achter de kroeg kan je eten. We eten spareribs zonder drinken erbij. Mogelijk dat je het zelf in de kroeg moest halen of zo, maar we hadden geen zin om te vragen.
Na het eten rijden we naar een grote candy store waar ze ook ijs verkopen. Lekker een ijsje toe. Ik besluit te gaan voor 3 bolletjes, maar Erik raad het me af. Vooruit, dan maar 2. Als je denkt (zoals ik) dat dit gewone (Italiaanse) bolletjes zijn dan heb je het mis, 2 reuzebollen kreeg ik. Man, ik kon ze niet eens op!! Maffe Amerikanen.
De vermoeidheid begint toe te slaan, het is nu 22.00 uur en ik hoop vannacht lekker te slapen.
Welterusten maar weer.
Latest Updates
Email
Dinsdag 9 juli
Beatty
Nevada
E & A 2014